Sokollu Mehmet Paşa Kervansarayı
Sokullu Mehmet Paşa Kervansarayı Hatay’ın Payas ilçesinde 16. yüzyılda inşa edilmiş olan bir kervansaraydır.
 Sokollu Mehmet Paşa Kervansarayı | |
 | |
| Genel bilgiler | |
|---|---|
| Tür | Kervansaray |
| Konum | Payas, Hatay |
| Koordinatlar | 36°45′16″K 36°12′14″D / 36.75444°K 36.20389°D |
| Başlama | 1571 |
| Tamamlanma | 1574 |
| Teknik ayrıntılar | |
| Zemin alanı | 13 dekar |
| Tasarım ve inşaat | |
| Baş müteahhit | Mimar Sinan |
| Ödüller | ÇEKÜL vakfı ödülü |
Yerleşim
değiştirPayas ilçesi Hatay ili İskenderun ilçesinin kuzeyindedir. Kervansaray beldenin sahil boyunda 36°45′16″K 36°12′14″D / 36.75444°K 36.20389°D koordinatlarında ve Cenevizlilerden kalan bir kalenin yanındadır. Ziyaretçiler İskenderun’u kuzeye bağlayan D.817 no.lu devlet karayolundan batıya dönüp kervansaraya ulaşabilirler.
Tarihi
değiştirKıbrıs’ın fethinden önce Osmanlı Devleti Payas’ta askerî harekâta hazırlak amacıyla bir tersane kurmuştu. Kıbrıs’ın ele geçirilmesinden sonra Sokullu Mehmet Paşa Payas’ta en önemli parçası kervansaray olan bir külliye inşaatını başlattı. Bu inşaat yine Sokullu Mehmet Paşa tarafından Halep’te yaptırılan bir külliye ile birlikte yaptırıldı. Kitabesine göre 1574 yılında tamamlanan kervansarayın mimarı Mimar Sinan’dı.[1]
Bina
değiştirKervansaray Halep’e giden tüccarlar ve Mekke’ye giden hacıların konaklaması için yapılmıştır. 13 dekarlık bir alan üstünde dikdörtgen planlı bir kervansaraydır. Kervansarayda odalar, dükkanlar, cami, hamam ve medrese gibi birimler vardır.
Restorasyon
değiştirKervansaray 2011-2013 yılları arsında Payas Belediyesince restore ettirildi. Bu restorasyon sonucu belediye Çevre ve Kültür Değerlerini Koruma ve Tanıtma Vakfı ödülüne layık görüldü.[2] Mevcut durumda kervansaray hizmete sunulmuş durumdadır. Kervansarayın batısı bir bedesten gibi düzenlenmiş olup, doğusu da çeşitli kamu kuruluşlarınca büro olarak kullanılmaktadır.
Kaynakça
değiştir- ^ "Payas sayfası". 27 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2019.
- ^ "Emlak kulisi". 6 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2019.