Vahran Kuşatması (1707-1708)

Vahran Kuşatması, Osmanlı İmparatorluğu'na bağlı Cezayir Beylerbeyliği'nin 1509'dan beri İspanya işgalinde bulunan Vahran'ı (Oran) geri almaya yönelik askerî harekâtı.

Cezayir Dayısı Muhammed Bektaş komutasındaki eyalet ordusu 1 Kasım 1707 tarihinde başlattığı kuşatma sonucunda 4 Nisan 1708'de Vahran'ı ele geçirdi.

Kuşatma

İspanya Veraset Savaşı'nın (1701-1714) sürdüğü dönemde Vahran'ın yeni İspanyol Vâlisi Don Carlos Carraja 1703 yılında Cezayir Beylerbeyliği'ne bağlı topraklara bir yağma saldırısı düzenledi. Bunun neticesinde, bölgedeki kabileler ile İspanyollar arasındaki ilişkiler gerildi. Tamamen denizden takviyeye bağımlı kalan Vahran üzerine Cezayir Beylerbeyi Muhammed Bektaş Dayı, (Veraset Savaşı nedeniyle iç kargaşalıklara gömülmüş İspanya'nın yardım gönderemeyeceğini de hesaplayarak) yaklaşık 10.000 kişiden bir ordu göndererek kaleyi kuşattı.

Kuloğlu Mustafa bin Yusuf (Kocabıyık lakaplı) komutasındaki birlikler kaleyi kuşatırken Cezayir donanması da kaleyi denizden ablukaya aldı. 1 Kasım 1707'de başlayan kuşatmada Cezayir eyalet ordusu Aydur tepelerini ele geçirince buradan etkili top atışları icra etmeye başladı ve iki kulenin yıkılmasından sonra 20 Ocak 1708'de kalede kalan 400 İspanyol askeri teslim oldu. Cezayir askeri ardından Marselkebir'e yüklendi. 4 Nisan 1708'de aralarında Fransız ve Maltalı gönüllülerin de bulunduğu 2.000 kişilik garnizon teslim oldu.

Kuşatma sonrası

İkiyüz yıla yakın süre İspanyol işgalinde kalan Vahran kalesinin zaptedilmesi Müslüman dünyasında sevinç uyandırdı. Kalenin anahtarları iki Cezayir gemisi tarafından İstanbul'a getirildi ve 14 Aralık 1708 tarihinde simgesel olarak Osmanlı Padişahı III. Ahmed'e teslim edildi.