Vikipedi:İntihal
Aşağıdaki metin, Vikipedi için bir süreç, politika veya yönerge teklifidir. Teklif hâlen geliştirilme, tartışma veya fikir birliğini sağlama aşamasında olabilir. Bu sayfaya yapılan referans ve bağlantılar, sayfa onaylanana kadar uygulanması gereken bir standart (politika) olarak kabul edilmemelidir. Bir teklifin kabul veya reddedilmesi basit bir oy sayımıyla olamaz. |
Metin kopyalama ve yapıştırma hakkında daha fazla bilgi için Vikipedi:Kopyala-yapıştır içeriğine bakınız. |
Vikipedi yönergeleri |
---|
Davranış |
Tartışma |
İçerik |
Değişiklik |
Organizasyon |
Biçem |
Proje içeriği |
İntihal, bir başkasına ait olan yazı ya da eseri, dili ve fikirleri de dahil olmak üzere, yeterli atıf sağlamadan kendinize aitmiş gibi göstermektir.[1]
Vikipedi'nin üç temel içerik politikası vardır; bunlardan ikisi yanlışlıkla intihal yapmayı kolaylaştırır. Özgün hiçbir araştırma maddelere kendi fikirlerimizi eklememizi yasaklamaz ve doğrulanabilirlik maddelerin güvenilir yayınlanmış kaynaklara dayanmasını gerektirir. Bu politikalar, Vikipedi kullanıcılarının intihal suçlamalarına karşı oldukça savunmasız oldukları anlamına geliyor, çünkü kaynaklara sıkı sıkıya bağlı kalmalıyız, ancak çok yakından değil. İntihal aldatma niyeti olmadan gerçekleşebileceğinden, endişeler editörü eğitmeye ve maddeyi temizlemeye odaklanmalıdır.
Kaynaklar, genellikle dipnot şeklinde satır içi alıntılar kullanılarak açıklamalı olarak sunulur. Biçem Kılavuzu, tam bir cümleyi veya daha fazlasını alıntılarken metin içi ilişkilendirme gerektirir. Yazarın metinde adlandırılması, okuyucunun dipnotta arama yapmak zorunda kalmadan büyük ölçüde başkasının fikirlerine dayandığını görmesini sağlar. Bu kuralları hatırlayarak yanlışlıkla intihalden kaçınabilirsiniz:
Vikipedi'de intihal
değiştirİntihal biçimleri
değiştirİntihal, kasıtlı veya kasıtsız olarak bir başkasının çalışmasını - dili ve fikirleri dahil olmak üzere - kendinizinmiş gibi sunmaktır. İntihal çeşitli şekillerde olabilir.
İntihalden kaçınma
değiştirKaynak materyali kendi kelimelerinizle özetleyerek ve ardından satır içi alıntı yaparak veya genellikle metin içi atıf (yazarın adını metne ekleyerek) ve satır içi alıntı ile kaynağı alıntılayarak veya yakından yorumlayarak intihalden kaçınabilirsiniz.
- Kaynak: Huston, James A. (1988). Outposts and Allies: U.S. Army Logistics in the Cold War, 1945–1953 (İngilizce). Susquehanna University Press. s. 134. ISBN 0-941664-84-8.
- Kaynak metin: "Her iki ülke de 1948 yılında Avrupa ekonomisinin yeniden inşası için Marshall Planı ve OEEC'ye dahil edildi"
- Vikipedi metni: Her iki ülke de 1948 yılında Avrupa ekonomisinin yeniden inşası için Marshall Planı ve OEEC'ye dahil edildi
Metin içi atıf, tırnak işaretleri, metinde değişiklik yok, satır içi atıf
- Kaynak: Huston, James A. (1988). Outposts and Allies: U.S. Army Logistics in the Cold War, 1945–1953 (İngilizce). Susquehanna University Press. s. 134. ISBN 0-941664-84-8.
- Kaynak metin: "Her iki ülke de 1948 yılında Avrupa ekonomisinin yeniden inşası için Marshall Planı ve OEEC'ye dahil edildi."
- Vikipedi metni: Her iki ülke de 1948 yılında Avrupa ekonomisinin yeniden inşası için Marshall Planı ve OEEC'ye dahil edildi,[2]
Kaynakça
değiştir- ^ "What Constitutes Plagiarism?", Harvard Guide to Using Sources, Harvard University: "In academic writing, it is considered plagiarism to draw any idea or any language from someone else without adequately crediting that source in your paper. It doesn't matter whether the source is a published author, another student, a Web site without clear authorship, a Web site that sells academic papers, or any other person: Taking credit for anyone else's work is stealing, and it is unacceptable in all academic situations, whether you do it intentionally or by accident." The university offers examples of different kinds of plagiarism, including verbatim plagiarism, mosaic plagiarism, inadequate paraphrase, uncited paraphrase, uncited quotation.
- ^ Huston, James A. (1988). Outposts and Allies: U.S. Army Logistics in the Cold War, 1945–1953 (İngilizce). Susquehanna University Press. s. 134. ISBN 0-941664-84-8.