Willi Rickmer Rickmers

W.R. Rickmers veya Wilhelm Gustav Rickmer Rickmers ^[1] (d.1 Mayıs 1873, Lehe, Bremerhaven - ö. 15 Haziran 1965, Münih) Alman dağcı, kâşif ve koleksiyoncudur. Willi Rickmer Rickmers, Alp ülkelerinde kayağın tanıtılmasına ve yayılmasına kayda değer katkı sağlamıştır.

Hayatı

İlk yılları ve eğitimi

Rickmers nakliye şirketinin kurucusu Rickmer Clasen Rickmers'in torunu ve iş insanı Wilhelm'in oğlu olarak 1873'te dünyaya geldi. Kardeşi Johann Rickmers (1881–1923), başarısız olan Birahane Darbesi'nin organizatörlerinden biriydi. Rickmers, Bremen'deki ticaret okuluna gitti ve 1891-1893 yılları arasında aile şirketinde çırak olarak çalıştı. 1893'te Viyana Üniversitesi'nde zooloji, botanik ve jeoloji okumaya başladı. Eş zamanlı olarak Almanya ve Avusturya Alpler Birliği'ne üye oldu. 1894'te rehberi Poşarski ile birlikte Ağrı Dağı'na tırmandı.

Araştırma gezileri

İlk Türkistan gezisini 1894'te Semerkant'a, 1895'te Buhara'ya yaptı. 1896 ve 1898 yılılarındaki üçüncü ve dördüncü gezisi sırasında, Tacikistan'in başkenti Duşanbe'nin doğusundaki Jachsu Dağı'na tırmandı. Rus İmparatorluğu Çarı yabancıların altın madenciliği yapmasını yasaklayan bir yasa çıkarana kadar Jachsu'da altın madenciliği yaptı. Diğer önemli araştırma gezisini 1903'te Kafkasya'ya yaptı. 26 Temmuz 1903'te Adolf Schulze, Robert Helbling, Federico Reichert, Anton Weber ve Oscar Schuster'le birlikte Uşba'nın güney zirvesine tırmandı.^[2] Keşif gezisine katılan Cenzi von Ficker (m. Sild), kadınlar arasında dağcılık sporunun öncülerinden biridir. Ficker, ağabeyi Adolf Schulze ve Willi Rickmers ile birlikte döneminin en zorlu tırmanış rotalarından kabul edilen Uşba'nın güney zirvesine tırmandı. Svaneti'nin yerel prensi Dadeschkeliani, dağdaki çalışmalarının tanınmasıyla beraber Uşba Dağı'nın kişisel mülkiyetini Ficker'e verdi. Dağın imzalı ve mühürlü tapusu Münih'teki Alpler Kulübü Müzesi'nde muhafaza edilmektedir. Bu keşif gezisiyle bağlantılı olarak Willi R. Rickmers, Zürih Akademik Alpler Kulübü'nün üye seçildi.^[3]

Dağcı, eğitimci ve Oryantalist olan İngiliz eşi Mabel (evlilik öncesi soyadı Duff) ile birlikte 1906'da Fan Dağları'ndaki Serafshan Buzulu'na gitti. Bu araştırma gezisinde buzul araştırmalarına kayda değer katkıda bulundu. Kısa süre sonra Pamir Dağları'nın Kala-i Khumb zirvesine tırmandı.

1908'de Avusturya Çalışma Bakanlığı'nın turizm departmanında çalışmaya başladı. 1909'da Tirol ve Vorarlberg eyaletlerine kış sporu turizmini başlatmakla görevlendirildi. Rickmers, Tirol'deki kış turizminin temellerini attı.^[4] 1 Aralık 1902'de Franz Reisch ve birkaç kayakçı arkadaşıyla birlikte Kış Sporları Derneği'ni kurdu. İngiliz kayak topluluğunu büyüten Rickmers, 1909'da 1.000'den fazla kişiye kayak eğitimi verdi. 1908'de Kitzbüheler Kayak Kulübü'nün (KSC) onursal üyesi seçildi.

1913'te Garm Vadisi, Khingob Vadisi ve Garmo Buzulu'nun güney yamaçlarını keşfetmek amacıyla düzenlenen Almanya ve Avusturya Alp Kulübü'nün ilk Pamir gezisini yönetti. Bu gezide Somoni Zirvesi'nin ilk fotoğrafını çekti. Gezide fotogrametri aracılığıyla Doğu Buhara dağlarındaki ilk hassas ölçümleri gerçekleştirdi. Dağın genel haritasına ek olarak, Tuptschek platosunun haritası da oluşturuldu. Almanya ve Avusturya Alpler Kulübü dergisinin 1914 sayısında, Raimund von Klebelsberg gezide tespit edilen jeolojik bulguları açıkladı.

Willi R. Rickmers'ın fotoğrafladığı zirve, kendisi tarafından Garmo zirvesi olarak adlandırıldı. Buna karşın Raimund von Klebelsberg (keşif gezisinin bir başka üyesi) tarafından 1914'te yapılan haritada zirvenin adı Sandal olarak geçmektedir. 1928'e kadar, Lenin Zirvesi olarak bilinen dağın, Pamirlerin Sovyet kısmındaki en yüksek dağ olduğuna inanılıyordu. Bu bilginin hatalı olduğu 1932'deki Sovyet gezisinde ortaya çıktı. Daha yüksek zirveye Stalin Zirvesi adı verildi. Zirvenin adı 1962'de Komünizm Zirvesi, 1998'de Somoni Zirvesi oldu. Zirveye ilk kez 1933'te Yevgeny Abalakov tırmanmıştı.

Rickmers, I. Dünya Savaşı'na katıldı ve 1918'de Münih'e yerleşti. Münih'te İngilizce dağ kitapları ve keşif raporlarını tercüme etti.^[5]

Rickmers'in Alman ve Rus bilim insanlarının ortak bilimsel çalışmalarını derlediği Alai! Alai! adlı kitabı Ocak 1930'da Leipzig'de yayımlandı. Alai-Pamir seferinin bilimsel sonuçları 7 cilt halinde yayımlandı.

1921'de Yahudiler Alp derneklerinden çıkarıldığında, bu duruma tepki gösterdi.^[6]

Buhara halıları koleksiyonunu Berlin Etnoloji Müzesi'ne bıraktı.

1930'da otobiyografisi Querschnitt durch mich adıyla yayımlandı.^[7]

1930'dan öldüğü tarihe kadar Münih'te yaşadı.

Ödülleri

1930'da, Orta Asya'nın yüksek dağlarına yaptığı keşif gezilerinden dolayı Innsbruck Üniversitesi tarafından fahri doktor unvanıyla ödüllendirildi.
1935'te Londra'daki Kraliyet Coğrafya Topluluğu tarafından Patron’s Medal ile ödüllendirildi.
Berlin Coğrafya Topluluğu tarafından Nachtigal Madalyası ile ödüllendirildi.
Mayıs 1943'te Asya'de yaptığı hizmetlerden dolayı Goethe Sanat ve Bilim Madalyası ile ödüllendirildi. Londra'daki Kraliyet Coğrafya Topluluğu onu Kral Madalyası ile onurlandırdı.
Antarktika'daki Rickmers Buzulu, 1959'dan Rickmers'in şerefine adlandırıldı.^[1]
2016'da keşfedilen bir yılan türü olan Gloydius rickmersi, Rickmers'in şerefine adlandırıldı.

Çalışmaları

Alai! Alai! Arbeiten und Erlebnisse der Deutsch-Russischen Alai-Pamir-Expedition. Brockhaus-Verlag, Leipzig 1930.
Lazistan and Ajaristan, 1934
Die Wallfahrt zum Wahren Jakob. Gebirgswanderungen in Kantabrien. Brockhaus-Verlag, Leipzig 1926.
Der Uschba im Kaukasus. Separatabdruck aus der Zeitschrift des Deutschen und Österreichischen Alpenvereins, Jg. 1898, Bd. XXIX.
Alai-(Pamir-)Expedition 1928 (Vorläufige Berichte der deutschen Teilnehmer). Aus der Arbeit der Notgemeinschaft der Deutschen Wissenschaft (Deutsche Forschungsgemeinschaft), Heft 10, K. Siegesmund Verlag, Berlin 1929.
The Duab of Turkestan. Cambridge United Press, 1913 – openlibrary.org 29 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Volltext (Englisch)

Kaynakça

^ ^a ^b John Stewart: Antarctica – An Encyclopedia. Bd. 2, McFarland & Co., Jefferson und London 2011, ISBN 978-0-7864-3590-6, S. 1299 (englisch).
^ bergnews.com 13 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. bergnews
^ Mitgliederverzeichnis. In Ruedi Kaiser: 100 Jahre Akademischer Alpen-Club Zürich 1896–1996. Akademischer Alpen-Club, Zürich 1996, S. 212 ff.
^ dradio.de Kühtai
^ Anmerkung: Erhalten ist ein Brief den Willi Rickmer im Dezember 1914 an seinen Freund Henry Hoek geschrieben hat.
^ "Kundt, Klaus (2002). „Juden und Mitglieder der Sektion Donauland unerwünscht". Ein Kapitel D.u.Ö.A.V.-Geschichte im Dritten Reich". In: DAV-Panorama 1/2002. S. 32–34." (PDF). 25 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Nisan 2021.
^ (DAV-Bibliothek)^{[ölü/kırık bağlantı]} (PDF; 206 kB)

Dış bağlantılar

Lazistan and Ajaristan adlı makalesi
Rickmers Açık Kütüphanesi Rickmers ve eşi Mabel'in kitapları (ikisinin çevirileriyle)
Türkistan Duabı Tam metin
Fedchenko Buzulu'nun Araştırılması 6 Şubat 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Avusturya Forumu'nda Rickmers 28 Aralık 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Willi Rickmer Rickmers'ın hayatından fotoğraflar
Rickmers Alman Denizcilik Müzesi'nin 175 yıllık özel sergisi 21 Ocak 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[Stewart-1] John Stewart: Antarctica – An Encyclopedia. Bd. 2, McFarland & Co., Jefferson und London 2011, ISBN 978-0-7864-3590-6, S. 1299 (englisch).

[2] rgnews.com 13 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. bergnews

[3] Mitgliederverzeichnis. In Ruedi Kaiser: 100 Jahre Akademischer Alpen-Club Zürich 1896–1996. Akademischer Alpen-Club, Zürich 1996, S. 212 ff.

[4] radio.de Kühtai

[5] Anmerkung: Erhalten ist ein Brief den Willi Rickmer im Dezember 1914 an seinen Freund Henry Hoek geschrieben hat.

[6] "Kundt, Klaus (2002). „Juden und Mitglieder der Sektion Donauland unerwünscht". Ein Kapitel D.u.Ö.A.V.-Geschichte im Dritten Reich". In: DAV-Panorama 1/2002. S. 32–34." (PDF). 25 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Nisan 2021.

[7] (DAV-Bibliothek)^{[ölü/kırık bağlantı]} (PDF; 206 kB)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]