İran'da turizm
İran'da turizm çeşitlilik gösterir ve Elburz Dağları ve Zagros dağlarında yürüyüş ve kayak yapmaktan, Basra Körfezi ve Hazar Denizi'nin plaj tatillerine kadar çeşitli aktiviteler sunar. İran hükûmeti, turistleri ülkedeki çeşitli yerlere çekmek için büyük çabalar sarf ediyor ve son birkaç yıl içinde varışlar artmıştır. Tek başına Kiş Adası, çoğunluğu İranlı olmakla birlikte, bölgeleri her yıl yaklaşık 1 milyon ziyaretçi çekmektedir, ancak aynı zamanda erkekler ve kadınların ayrı plajlar kullandığı İslam tarzı plajlarla plaj tatilleri yapmak isteyen pek çok İranlı olmayan Müslümanı da çekmektedir.[1]
İran devriminden önce, turizm, çeşitli cazibe merkezleri için İran'a seyahat eden çok sayıda ziyaretçi tarafından karakterize edildi. Ülke kültürel ayrıcalıklara ve çeşitli aktiviteler için uygun olan çeşitli ve güzel bir manzaraya sahiptir.[2] 1980'lerde İran - Irak Savaşı sırasında turizm çarpıcı bir şekilde azalmıştır.
1979'daki İran devriminden bu yana, İran'a gelen yabancı ziyaretçilerin çoğunluğu dini hacılar ve iş adamları olmuştur. İran'da, pek çok Şii Türbesi bulunur. Bunlardan başlıca ikisi, Meşhed'de İmam Rıza Türbesi ve Kum'daki Fatıma-ı Masume Türbesidir. Her yıl İran ve diğer Şii ülkelerinden milyonlarca hacı bu kutsal yerleri ziyaret etmektedir.[3] Resmî rakamlar İran’a iş için seyahat edenler ile tatil için gelenler arasında ayrım yapmıyor ve ayrıca İran'daki ailelerini ziyaret etmeye ya da Mashhad, Qom ve diğer yerlerdeki kutsal Şia bölgelerine hac ziyaretinde bulunan çok sayıda diasporası İranlıları da içeriyor.[4] İran’da iç turizm dünyanın en büyüklerinden biridir. Hükûmet, öngörülebilir gelecekte ziyaretçi sayısında ve turizm gelirinde güçlü artışlar öngörmeye devam etmekte ve şu anda sınırlı stokunu genişletmek için ek 100 otel inşa etmeyi planlamaktadır. 2013 yılında İran'daki yabancı turist sayısı 4,76 milyona ulaştı ve ülke ekonomisine 2 milyar dolardan fazla katkı sağladı.[5] İran Riyali'nin 2012 başından bu yana güçlü devalüasyonu da İran'daki turizm için olumlu bir unsurdur. 2014-2015 mali yılında beş milyondan fazla turist İran'ı ziyaret etti.[6] Ekim 2018’de, İran’ın Kültür Mirası, El Sanatları ve Turizm Örgütü (ICHTO) başkanı Ali Asghar Moonesan, İran yılının ilk altı ayında İran’ı ziyaret eden turist sayısının (21 Mart 2018’de başlayan) 2017’de aynı döneme göre yüzde 51 oranında arttığını açıkladı.[7]
Dünya Seyahat ve Turizm Konseyi tarafından 2015 yılında yayınlanan bir rapora göre, turizm endüstrisinin büyüklüğü - bunun ana bileşenleri olarak kültürel ve ekoturizm dahil - 1.285.500 için iş yaratma potansiyeline sahip olduğu ve 2025 yılında paranın % 4.1 artarak 1.913.000 işe yükseldiği tahmin edilmektedir.
2014 yılı raporuna göre Travel & Tourism doğrudan 413.000 işi destekledi (toplam istihdamın% 1.8'i). Bunun 2015 yılında% 4,4 artması ve 2025 yılına kadar% 4,3 artarak 656,000 işe (toplam istihdamın% 2,2'si) yükselmesi bekleniyor.[8]
Yabancı ziyaretçiler
değiştir
İran'ı ziyaret edenlerin menşei için Dünya Turizm Örgütü'nden en güncel rakamlar, İslami ve daha geniş Asya dünyasından ziyaretçi oluşturmanın düşük bir temelden başlamak zorunda kalacağını göstermektedir. 1999’da İran’a girenlerin dörtte üçü Avrupa’dan geldi. New York Times’a göre, devrimden sonra İran’ı ziyaret etmeyi bırakan çoğu Amerikalı’nın aksine, Avrupalı turistler devrimi takiben benzer rakamlarla ülkeyi ziyaret etmeye devam ettiler. Bunun temel nedeni Devrim’in çok daha fazla anti-amerikalı olmasından değil, o kadar da anti-avrupalı da değildi.[9] Bu, Amerikalıların İran'a seyahat edemediği anlamına gelmemektedir ve sadece Amerikalılar her zaman yanlarında tur rehberi olmalıdır. Bu yasa İngiltere vatandaşları ve Kanadalılar için de geçerlidir.
2003 yılında verilen 3.000.000 turist vizesinin çoğunluğu, muhtemelen Maşad ve Kum'daki önemli hac alanlarını ziyaret etmeyi planlayan Asyalı Müslümanlar tarafından elde edildi. Almanya, Fransa, İngiltere ve diğer Avrupa ülkelerinden düzenlenen çeşitli turlar, arkeolojik alanları ve anıtları ziyaret etmek için yıllık olarak İran'a geliyor. İran dünya kültürel miraslar listesinde 21 yer var.[10] Bu yüzden kültürel turistler her yıl İran'ı ziyarete geliyorlar.
İranlı yetkililere göre, 2004 yılında yaklaşık 1.659.000 yabancı turist İran'ı ziyaret etti - hükûmet istatistikleri turizm, iş dünyası ve dini hacılar arasında ayrım yapmıyor; çoğu Orta Asya cumhuriyetleri dahil olmak üzere Asya ülkelerinden gelirken, Almanya, İtalya, Bulgaristan, Fransa ve Belçika da dahil olmak üzere Kuzey Amerika ve Avrupa Birliği'nden küçük bir pay (yaklaşık % 10) geldi. En popüler turistik yerler Mâzenderan, Yazd, İsfahan, Meşhed, Gilan]] ve Fars eyaletleridir. Kuşkusuz, İslam dünyasından ve muhtemelen İran'ın Çin ve Hindistan gibi ticari ve politik bağlantılar geliştirdiği Müslüman olmayan ülkelerden gelen ziyaretçiler için büyük bir kapsam bulunmaktadır.
2004'ten itibaren ülke, yabancı turist sayısının 2,5 milyona yükseldiği 2008 ortasına kadar yabancı turist varışlarında yüzde 100 büyüme kaydetti. Özellikle, 2008'den bu yana İran'a seyahat eden Alman turist sayısında büyük bir artış oldu.[11]
Dünya Seyahat ve Turizm Konseyi, ticari ve kişisel turizmin, 2007 yılında reel olarak sırasıyla% 11,3 ve % 4,6 oranında arttığını, kişisel turizmdeki büyümenin bir önceki yıla göre sadece mütevazı bir şekilde altına düştüğünü iddia ediyor.
2011 yılında İran’ın uluslararası ziyaretçilerinin çoğu İran’a yalnızca eğlence amaçlı seyahat amacıyla geldi. Yurt dışından gelen eğlence turistleri de sık sık İran vatandaşlarının akrabaları ya da ziyaret için geri dönen İran'ın dışında yaşayan gurbetçilerin akrabalarıdır.
2009 yılında 2,2 milyon insandan 2011'de 3,6 milyona ulaşan turist sayısı, kişi başına düşen harcama başına ortalama 1,850 dolar oldu.[12]
Vize gereksinimi
değiştirGenel olarak, İran karmaşık ve zaman alıcı vize başvuru sürecini iyileştirmeye çalışmış ve havaalanlarında 68 ülkenin vatandaşlarına hafta boyunca vize vermeye başlamıştır. Online otel rezervasyon sistemi geliştirilmiştir. İran, yabancı uyruklulara online giriş izni vermek için Şubat 2009'a kadar tüm havaalanlarını elektronik vize olanakları ile donatacaktır.[13] Vizeler artık elektronik olarak güvenceye alınabilir ve İran konsolosluklarından veya uluslararası havaalanlarından alınabilir.[14] İran, Irak, Türkiye, Afganistan, Pakistan, Türkmenistan, Ermenistan ve Azerbaycan ile bağlantılı 15 karayolu sınır geçişine sahiptir. Türkiye ve Türkiye'den demiryolu hatları da İran'a seyahat etmek için kullanılabilir. Ziyaretçilerin yaklaşık % 70'i 2002'de karadan, yaklaşık % 29'u hava ve % 1'den daha azı deniz yolundan geldi. İç uçuşların fiyatı büyük ölçüde sübvanse edilmekte, rekabeti engellemektedir ve kârlılığı engellemektedir. Nisan 2005’te, İmam Humeyni Uluslararası Havaalanı, resmî bir sözleşme yapılmamasına rağmen, Mahan Hava, Aseman, Hazar Hava ve Kish Hava olmak üzere dört yerel havayolunun konsorsiyumu altında yeniden açıldı.
Altyapı ve ekonomi
değiştir2000'lerin başında endüstri, altyapı, iletişim, düzenleme normları ve personel eğitiminde hala ciddi kısıtlamalar ile karşı karşıya kaldı.[15] 2003 yılının sonlarında İran'da yaklaşık 640 otel ve yaklaşık 63.000 yatak vardı.
FY 2003’te İran’da yaklaşık 69.000 restoran ve 6.000 otel ve diğer konaklama yerleri vardı; bu kuruluşların yaklaşık yüzde 80'i kentsel alanlarda bulunuyordu. Bazı 875 restoran ve otel kooperatifler ve devlet kuruluşları tarafından kamu tarafından yönetiliyordu. Restoranların ve otellerin yüzde 95'inden fazlasının beşten az çalışanı vardı ve sadece 38'inde 100'den fazla çalışanı vardı. FY 2002'de, bu sektörde 42.000'i konaklama yerlerinde çalışan 166.000'den fazla kişi çalışıyordu. Tüm otellerdeki 56.618 yataktan yaklaşık yarısı üç ila beş yıldızlı otellerde bulunuyordu.[16]
Son yıllarda ülke genelinde 235 otel, otel dairesi, motel ve misafirhaneleri faaliyete geçmiştir. 2010 itibarıyla, 400 otel ve 200 otel dairesi ülke çapında yapım aşamasındadır. Bu projelerin yüzde 66'sı Tahran, Gilan, Mâzenderan, Razavi Horasan ve İsfahan illerinde devam ediyor.[17]
Dış turizm
değiştir
Geleneksel olarak, yalnızca az sayıda zengin İranlı turist yurt dışına seyahat etmişlerdir ve seyahatlerin çoğu, çoğunlukla Pers Körfezi ve daha geniş Orta Doğu'daki komşu ülkelere (her yıl 1 milyon), Orta Asya'ya ve Türkiye'ye (~ 1 milyon) yapılan seyahatlerdir. Her ne kadar bu, İran’ın yurt dışındaki seyahatlerini karakterize etmeye devam edecek gibi gözükse de, 2003’te Irak’taki rejim değişikliğinden beri yaşamın her kesiminden İranlılar batı komşularını ziyaret ettiler. Ayrıca, yurt dışına seyahat eden İranlıların büyük bir kısmının, özellikle Avrupa, ABD ve Avustralya'da (~ 1 milyon), aileyi ziyaret etmesi muhtemeldir. 2012 yılının başlarına kadar, İran riyali aşırı değerlendirildiğinden, İran hükûmeti yurt dışındaki yolcularına sübvanse ediyordu (2010). 2011 yılında, yaklaşık 27 milyon gezgin ve iş insanı, İran gümrük birimlerinden geçti.[18] İran sübvansiyon reform planının ardından, İran'daki uçak biletleri 2012'de% 65 arttı.[19] 2012 yılında İranlılar dış turizm için 18,5 milyar dolar harcadılar.[20] 2012-2015 yılları arasında yabancı uçaklardan uçak bileti almak için 12 milyar dolar harcadılar.[21]
Kaynakça
değiştir- ^ "Iran seeks more tourists, but will they come?". Washington Post. 20 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
- ^ "Iran Travel And Tourism Forecast", Economist Intelligence Unit, 18 Ağustos 2008
- ^ Jason Rezaian (5 Kasım 2012). "Iran's surprise economic success: Tourism". Washington Post. 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
- ^ "Press TV". Press TV. 6 Aralık 2010. 15 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2012.
- ^ Laura Bly, USA TODAY (25 Şubat 2013). "Tourists see a different Iran reality than 'Argo' image". USA TODAY. 24 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
- ^ "Nearly one million Azerbaijani tourists visit Iran annually". AzerNews.az. 13 Kasım 2015. 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019.
- ^ "Number of Tourists Visiting Iran Increases by 50%". 4 Ekim 2018. 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019.
- ^ "Iran Tourism Need to Rebuild its Image After the Nuclear Deal". SURFIRAN (İngilizce). 15 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2016.
- ^ Glusac, Elaine (8 Şubat 2016). "Sanctions Lifted, American Tourists Head to Iran". The New York Times. 12 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019.
- ^ Centre, UNESCO World Heritage. "Iran (Islamic Republic of) - UNESCO World Heritage Centre". whc.unesco.org (İngilizce). 3 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2017.
- ^ "Herald Globe". Story.heraldglobe.com. 15 Kasım 2008. 18 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2012.
- ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Eylül 2019.
- ^ "iran tour". 23 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019.
- ^ "Iran Visa Application - Iranian Visa (evisa)". 7 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
- ^ COUNTRY PROFILE: IRAN 30 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved 12 Şubat 2008
- ^ http://lcweb2.loc.gov/frd/cs/pdf/CS_Iran.pdf 22 Haziran 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
- ^ "No. 3816 | Front page | Page 1". Irandaily. 2 Kasım 2010. 27 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Şubat 2012.
- ^ "Irandaily | No. 4207 | Domestic Economy | Page 4". 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019.
- ^ "Iranian airfares soar higher". 20 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
- ^ Asa Fitch and Nicolas Parasie (6 Nisan 2015). "Western Companies See Potential in Reaching Iran's Consumers After Nuclear Deal". WSJ. 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2015.
- ^ "Iran Air stock to be sold globally". 24 Şubat 2016. 5 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2019.
