1974 Formula 1 sezonu
1974 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu | |
Önceki: 1973 | Sonraki: 1975 |
Pilotlar • Pistler • Yarışlar |
1974 Formula 1 sezonu, FIA'nın düzenlediği Formula 1 şampiyonasının 28. sezonuydu. 1974 sezonu Dünya Sürücüler şampiyonasını ve yine aynı sezonun F1 Üreticileri Uluslararası Kupasını içeren 15 yarışla yapıldı.[1] Sezon içinde ayrıca üç şampiyona dışı yarış yapıldı. Sezon 28 Ocak'ta başlayıp 7 Ekim'de sona erdi.ve birkaç şampiyona dışı yarışı içeriyordu. Şampiyona 13 Ocak ile 6 Ekim tarihleri arasında düzenlendi.
Son şampiyon Jackie Stewart, 1973 sezonunun ardından emekliliğini açıkladığı için bu sezon mücadele etmedi. Emerson Fittipaldi (McLaren) ve Clay Regazzoni (Ferrari) şampiyonun belirleneceği son yarışa eşit puanla girdi. Ancak Regazzoni yarışı tamamlayamayınca, dördüncü sırada finişe ulaşan Fittipaldi şampiyonluğunu ilan etti. Böylece McLaren de ilk şampiyonluğuna ulaşırken sponsoru Marlboro da sponsor olarak ilk şampiyonluğunu elde etti.
Bu sezon iki pilot geçirdikleri kazalarla hayatını kaybetti. Peter Revson, Güney Afrika Grand Prix'nin antrenman turlarında, Helmut Koinigg ise Birleşik Devletler Grand Prix'de yaptığı kaza sonucu hayatını kaybetti.
Takımlar ve sürücüler
değiştir1974 Dünya Şampiyonası'nda aşağıdaki takımlar ve sürücüler yarıştı.
Takım ve sürücü değişiklikleri
değiştirSezon başında birçok sürücü değişikliği gerçekleşti:
- 1972'de şampiyon olan ancak 1973'ün ikinci yarısında sorunlar yaşayan Emerson Fittipaldi, McLaren'e geçmek için Lotus'tan ayrıldı. Surtees'ten Mike Hailwood yanına getirildi. Fittipaldi'nin Lotus'taki yerine Ferrari'den Jacky Ickx getirildi.
- Ferrari'nin yeni patronu Luca di Montezemolo 1973'te BRM ile yarışan Clay Regazzoni ve Niki Lauda ile anlaştı. Eski Ferrari pilotu Arturo Merzario Williams'ta (Iso-Marlboro adıyla) koltuk bulurken, BRM de Jean-Pierre Beltoise'nın yanına Henri Pescarolo ve Francois Migault ile sözleşme imzaladı.
- Francois Cevert'in ölümü ve Jackie Stewart'ın emekliliğinin ardından Tyrrell, McLaren'den Jody Scheckter Formula 2 pilotu Patrick Depailler ile anlaştı.
- Eski McLaren pilotu Peter Revson, Shadow'da March'tan gelen Jean-Pierre Jarier ile birlikte yarıştı. Yarı zamanlı olarak 1973'te onlarla birlikte yarışan Jochen Mass, tam zamanlı olarak Surtees'e geçti.
- Wilson Fittipaldi kendi takımını kurup yarışmak için Brabham'dan ayrıldı. Richard Robarts, para karşılığı takımda yer aldı.
- March, F2 pilotları Hans-Joachim Stuck'ı F1 takımına çıkarttı. Yanındaki isim ise Williams'tan Howden Ganley oldu.
- Graham Hill'in Embassy Racing takımı 1973'te kullandığı Shadow şasisinden Lola şasisine geçti. Hesketh takımı geçen sene özel bir March şasisi kullandıktan sonra kendi yaptıkları şasiyle sezona başladı.
Sezon ortası değişiklikleri
değiştirSezon ortasında beş takım kendi şasilerine geçti:
- İspanya Grand Prix, Chris Amon kendi şasisini kullanmaya başladı ancak sonrasında BRM'ye geçti.
- Aynı yarışta Trojan-Tauranac Racing, Formula 5000 şasisinden geliştirdikleri aracıyla yarışması için Tim Schenken ile anlaştı.
- Token Racing (takımın adı kurucularının ilk isimleri olan Tony ve Ken'den esinlenilmiştir) Belçika Grand Prix'de direksiyonda Tom Pryce ile sezona dahil oldu.
- Penske, Kanada ve ABD yarışlarına kendi şasisiyle katıldı. Pilot olarak Mark Donohue ile anlaştılar.
- Bu iki yarışta Parnelli Jones da Lotus 72'den esinlenilen ve mali olarak Firestone tarafından desteklenen bir araçla yarıştı. Direksiyonda ise gelecekteki şampiyon, Mario Andretti vardı.
Sezon ortasında yaşanan sürücü değişikliklerinden bazıları şöyledir:
- İki yarış sonra March, Howden Ganley yerine F2 pilotu Vittorio Brambilla ile anlaştı.
- Peter Revson, Güney Afrika Grand Prix antrenmanlarında geçirdiği kazayla hayatını kaybetti. Shadow yerine F5000 pilotu Brian Redman, F2 pilotu Bertil Roos ve sezona Token ile başlayan Tom Pryce ile anlaştı.
- Richard Robarts ile Brabham'ın anlaşması Rikky von Opel'in gelişiyle sona erdi. Carlos Pace, Surtees'ten ayrılarak sezonu tamamlamak için Brabham ile anlaştı.
- Mike Hailwood, Almanya Grand Prix'de yaptığı kazanın ardından F1'i bıraktı. David Hobbs, üç yıllık aranın ardından geri dönerken, Jochen Mass da Surtees'ten ayrıldı.
- Helmut Koinigg, Birleşik Devletler Grand Prix'de geçirdiği kazayla hayatını kaybetti. Surtees bir sonraki sezon için faaliyetlerini tek araçla olacak şekilde azalttı.
Takvim
değiştirYarış | Grand Prix | Pist | Tarih |
---|---|---|---|
1 | Arjantin Grand Prix | Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires | 13 Ocak |
2 | Brezilya Grand Prix | Autodromo de Interlagos, São Paulo | 27 Ocak |
3 | Güney Afrika Grand Prix | Kyalami Grand Prix Circuit, Midrand | 30 Mart |
4 | İspanya Grand Prix | Circuito Permanente Del Jarama, Madrid | 28 Nisan |
5 | Belçika Grand Prix | Nivelles-Baulers, Nivelles | 12 Mayıs |
6 | Monako Grand Prix | Circuit de Monaco, Monte Carlo | 26 Mayıs |
7 | İsveç Grand Prix | Scandinavian Raceway, Anderstorp | 9 Haziran |
8 | Hollanda Grand Prix | Circuit Zandvoort, Zandvoort | 23 Haziran |
9 | Fransa Grand Prix | Dijon-Prenois, Prenois | 7 Temmuz |
10 | Britanya Grand Prix | Brands Hatch, Kent | 20 Temmuz |
11 | Almanya Grand Prix | Nürburgring, Nürburg | 4 Ağustos |
12 | Avusturya Grand Prix | Österreichring, Spielberg | 18 Ağustos |
13 | İtalya Grand Prix | Autodromo Nazionale di Monza, Monza | 8 Eylül |
14 | Kanada Grand Prix | Mosport Park, Bowmanville | 22 Eylül |
15 | Birleşik Devletler Grand Prix | Watkins Glen International, New York | 6 Ekim |
Takvim değişiklikleri
değiştir- İspanya Grand Prix, iki pist arasındaki yarış paylaşım anlaşması nedeniyle Montjuïc'ten Jarama'ya taşındı. Benzer şekilde, Belçika Grand Prix Circuit Zolder'den Nivelles-Baulers'e ve Britanya Grand Prix de Silverstone'dan Brands Hatch'e taşındı.
- Hollanda Grand Prix Temmuz sonundan Haziran ortasına alındı.
- Fransa Grand Prix, Charade pistinden yeni inşa edilen Dijon-Prenois pistine alındı.[2]
Kural değişiklikleri
değiştirTeknik düzenlemeler
değiştirKazalarda yangın ihtimalini azaltmak amacıyla kendinden contalı ayrılabilir yakıt kaplinleri zorunlu hale getirildi.[3][4]
Sportif düzenlemeler
değiştir- 1973 Belçika Grand Prix'de getirilen sistemin ardından, 1974 sezonu takımların kalıcı yarış numaralarına sahip olduğu ilk sezon oldu.[5] Numaralar takımların 1973 Takımlar Şampiyonası'nı tamamladığı sıraya göre belirlendi. Buradan hareketle bütün takımlar yalnızca Sürücüler Şampiyonası'nı kazanan pilota sahip olursa numarasını değiştirebildi. Şampiyon pilot 1 numarayı alırken takım arkadaşı 2 numarayı alacak, daha önceden bu numaraları alan takım ise boşalan yeni numaraları alacaktı (1974 sezonunda istisna olarak son şampiyon emekli olarak Jackie Stewart yarışmadığı için, markalar şampiyonu Lotus'un pilotu Ronnie Peterson, takımın lideri olarak 1 numarayı aldı. 1993 ve 1994 sezonlarında bu durum bir kez daha yaşanmış, bu sefer 0 numara kullanılmıştır). Bu nedenle, mesela Tyrrell – bir daha şampiyon olamamalarına rağmen – sistem 1996'da değişene kadar 3 ve 4 numaraları kullandı.
- İlk defa pilotların yarış başlamadan önce gridde nasıl sıralanacakları önceden zorunlu hale getirildi. Buna göre pilotlar ikişerli olarak kademeli şekilde sıralanacak, aralarında 12 m (39 ft) mesafe olacaktı.[3][4]
Sonuçlar ve sıralamalar
değiştirGrand Prix'ler
değiştirPuanlama sistemi
değiştirİlk altıya girenlere puan verildi. Markalar şampiyonası için her takımın yarışı en yüksek sırada bitiren pilotunun puanı dikkate alındı. Her iki şampiyonada ilk sekiz yarıştaki en iyi yedi, sonraki yedi yarıştaki ise en iyi altı sonuç sayıldı.
Parantez içinde olmayan numaralar şampiyonluk puanı, parantez içindekiler ise toplamda elde edilen puanları gösterir. Puanlama aşağıdaki sisteme göre yapıldı:
Pozisyon | 1. | 2. | 3. | 4. | 5. | 6. |
---|---|---|---|---|---|---|
Yarış | 9 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Kaynak:[6] |
Sürücüler Şampiyonası
değiştir
|
|
FIA şampiyonada puan alamayan pilotları sıralamaya dahil etmedi[1] ve aynı puanı toplayan sürücüler arasında eşitliği bozan bir sistem uygulamadı.[1]
F1 Üreticileri Uluslararası Kupası
değiştirPoz. | Takım | ARJ | BRE | GAF | İSP | BEL | MON | İSÇ | HOL | FRA | BRİ | ALM | AVS | İTA | KAN | ABD | Puan[7] | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | McLaren-Ford | 1 | 1 | 3 | 3 | 1 | (5) | 4 | 3 | 6 | 2 | 15 | 2 | 2 | 1 | 4 | 73 (75) | |
2 | Ferrari | 2 | 2 | 16 | 1 | 2 | 4 | YD | 1 | 2 | 4 | 1 | 5 | YD | 2 | 11 | 65 | |
3 | Tyrrell-Ford | 6 | 8 | 4 | 5 | 3 | 2 | 1 | 5 | 4 | 1 | 2 | YD | 3 | 5 | 6 | 52 | |
4 | Lotus-Ford | 13 | 3 | 13 | YD | YD | 1 | YD | 8 | 1 | 3 | 4 | YD | 1 | 3 | YD | 42 | |
5 | Brabham-Ford | 7 | 7 | 1 | 11 | 11 | 6 | 9 | 7 | 16 | 6 | 3 | 1 | 5 | 8 | 1 | 35 | |
6 | Hesketh-Ford | YD | 10 | YD | YD | 3 | YD | YD | YD | YD | 3 | YD | 4 | 3 | 15 | |||
7 | BRM | 5 | 10 | 2 | 12 | 5 | YD | YD | YD | 10 | 12 | 10 | YD | YD | NC | 9 | 10 | |
8 | Shadow-Ford | YD | YD | WD | 7 | 13 | 3 | 5 | YD | 12 | 8 | 6 | 8 | 10 | YD | 10 | 7 | |
9 | March-Ford | 8 | 9 | 5 | 4 | 9 | YD | 10 | 10 | 11 | YD | 7 | 6 | YD | YD | YD | 6 | |
10 | Iso-Marlboro-Ford | YD | YD | 6 | YD | 14 | YD | 8 | YD | 9 | YD | YD | NC | 4 | 15 | YD | 4 | |
11 | Surtees-Ford | YD | 4 | 11 | 13 | YD | YD | YD | YD | YD | 14 | 11 | 9 | DNQ | 10 | YD | 3 | |
12 | Lola-Ford | 11 | 11 | 12 | YD | 8 | 7 | 6 | YD | 13 | 13 | 9 | 12 | 8 | 11 | 8 | 1 | |
— | Parnelli-Ford | 7 | DSQ | 0 | ||||||||||||||
— | Trojan-Ford | 14 | 10 | YD | DNQ | YD | DNQ | 10 | YD | 0 | ||||||||
— | Penske-Ford | 12 | YD | 0 | ||||||||||||||
— | Token-Ford | YD | WD | DNQ | 14 | NC | 0 | |||||||||||
— | Ensign-Ford | DNS | WD | WD | 15 | YD | DSQ | DSQ | DNQ | DNQ | YD | DNQ | DNQ | DNQ | NC | 0 | ||
— | Amon-Ford | YD | WD | DNS | WD | DNQ | DNQ | 0 | ||||||||||
— | Maki-Ford | WD | DNQ | DNQ | 0 | |||||||||||||
— | Lyncar-Ford | WD | DNQ | 0 | ||||||||||||||
Poz. | Takım | ARJ | BRE | GAF | İSP | BEL | MON | İSÇ | HOL | FRA | BRİ | ALM | AVS | İTA | KAN | ABD | Puan |
Kalın sonuçlar, verilen puanların korunduğu gösterir. Parantez içinde gösterilen sonuçlar ise korunmadı.
FIA, şampiyonada puanı olmayan takımları sıralamaya dahil etmedi.[1]
Şampiyona dışı yarışlar
değiştir1974'te dünya şampiyonası kapsamına girmeyen, F1 araçlarına açık üç yarış daha yapıldı.
Yarış adı | Pist | Tarih | Kazanan pilot | Takımı | Rapor |
---|---|---|---|---|---|
I Presidente Medici Grand Prix | Brasília | 3 Şubat | Emerson Fittipaldi | McLaren-Cosworth | Rapor |
IX Race of Champions | Brands Hatch | 17 Mart | Jacky Ickx | Lotus-Cosworth | Rapor |
XXVI BRDC International Trophy | Silverstone | 7 Nisan | James Hunt | Hesketh-Cosworth | Rapor |
Kaynakça
değiştir- ^ a b c d Results of 1974 FIA International Championships, 1975 FIA Yearbook, Grey section, sayfa 88–89
- ^ David Hayhoe, Formula 1: The Knowledge – 2nd Edition, 2021, page 36
- ^ a b Steven de Grootte (1 Ocak 2009). "F1 rules and stats 1970-1979". F1Technical.net. 7 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2024.
- ^ a b "Safety Improvements in F1 since 1963". AtlasF1. 14 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2024.
- ^ "1973 Belgian Grand Prix Entry list". 30 Ocak 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2025.
- ^ "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020.
- ^ İlk 8 yarıştaki en iyi yedi ve son yedi yarıştaki en iyi altı sonuç puanlamaya dahil edildi. Parantezsiz numaralar şampiyona puanlarını; parantez içindeki numaralar ise toplam puanı gösterir.