Vikipedi

Ali Hamenei

2. İran dinî lideri (1989–günümüz)
(Ali Hamaney sayfasından yönlendirildi)

Seyyid Ali Hüseyni Hamenei (Farsça: سید علی حسینی خامنه‌ای, d. 19 Nisan 1939; Meşhed), İranlı din ve siyaset adamı, Şii merci-i taklid ve 1989'dan beri İran'ın ikinci yüce lideri.[1][2] 1981-1989 yılları arasında İran'ın üçüncü cumhurbaşkanı olarak görev yapmıştır. Hamenei, Orta Doğu'da en uzun süre görev yapan devlet başkanı ve Şah Muhammed Rıza Pehlevi'den sonra geçen yüzyılın en uzun süre görev yapan ikinci İran lideri olmuştur.[3]

Ayetullah
Seyyid Ali Hamenei
سید علی حسینی خامنه‌ای
2024'te Hamenei
2. İran yüce lideri
Görevde
Makama geliş
4 Haziran 1989
Cumhurbaşkanı Haşimi Rafsancani
Muhammed Hatemi
Mahmud Ahmedinejad
Hasan Ruhani
İbrahim Reisi
Mesud Pezeşkiyan
Başbakan Mir Hüseyin Musavi
Yerine geldiği Ruhullah Humeyni
3. İran Cumhurbaşkanı
Görev süresi
13 Ekim 1981 - 3 Ağustos 1989
Başbakan Muhammed Rıza Mehdevi Kani (Geçici)
Mir Hüseyin Musavi
Dinî Lider Ruhullah Humeyni
Yerine geldiği Muhammed Ali Recai
Yerine gelen Haşimi Rafsancani
Kişisel bilgiler
Doğum 19 Nisan 1939 (85 yaşında)
Meşhed, İran Şahlığı
Partisi Bağımsız
(1989-günümüz)
Diğer siyasi
bağlantıları 		İslami Cumhuriyet Partisi
(1979-1987)
Militan Ruhban Derneği
(1977-1989)
Evlilik(ler) Mansure Hüceste Bakırzade (1964-)
Çocuk(lar) 6
Dini Şii İslam (Caferilik)
İmzası

Resmi web sitesine göre Hamenei, Muhammed Rıza Pehlevi'nin saltanatı sırasında üç yıl sürgüne gönderilmeden önce altı kez tutuklandı ve cezaevlerinde kaldı.[4] İran Devrimi'nin Şah'ı devirmesinden sonra, Haziran 1981'de sağ kolunu felç eden bir suikast girişiminin hedefi oldu.[5][6] Hamenei, 1980'lerde İran-Irak Savaşı sırasında İran'ın liderlerinden biriydi ve şimdi kontrol ettiği ve komutanlarını kendisinin atadığı Devrim Muhafızları ile yakın ilişkiler geliştirdi. Devrim Muhafızları, ona karşı gelişen muhalefeti bastırmak için görevlendirildi.[7] Hamenei 1981'den 1989'a kadar İran'ın üçüncü cumhurbaşkanı olarak görev yaptı ve ilk Dini Lider Ruhullah Humeyni'nin yakın müttefiki oldu. Ölümünden kısa bir süre önce Humeyni, vekil olarak seçtiği yerine gelecek olan Hüseyin Ali Muntazeri ile bir anlaşmazlık yaşadı, bu yüzden Humeyni öldüğünde halefi üzerinde anlaşmaya varılmadı. Uzmanlar Meclisi, 4 Haziran 1989'da 50 yaşındayken Hamenei'yi dini lider olarak seçti. Ekber Haşimi Rafsancani'ye göre Hamenei, Humeyni'nin ölmeden önce halefi olarak seçtiği adamdı. Hamenei, 14 Nisan 1979'dan beri Şah İsmail zamanında kurulan bir vakıf olan Astan Kuds Razavi'nin hizmetkarlarının başında bulunuyor.[8]

Dini lider olarak Hamenei, İslam Cumhuriyeti'ndeki en güçlü siyasi otoritedir.[9][10] İran devletinin başı, silahlı kuvvetlerinin başkomutanıdır ve İran'da hükûmetin ekonomi, çevre, dış politika, ulusal planlama ve benzeri birçok alanda temel politikaları hakkında kararnameler çıkarabilir ve nihai kararları alabilir.[11][12][13][14][15][16] Kerim Secadpur'a göre, dini lider olarak Hamenei, hükûmetin yürütme, yasama ve yargı organlarının yanı sıra ordu ve medya üzerinde doğrudan veya dolaylı kontrole sahip.[3] Uzmanlar Meclisi, cumhurbaşkanlığı ve İran Parlamentosu için seçilecek olan tüm adayların başvuruları, üyeleri doğrudan veya dolaylı olarak İran Dini Lideri tarafından seçilen Anayasa Koruma Konseyi tarafından incelenir.[17] Ayrıca, Anayasa Koruma Konseyi'nin Hamenei tarafından emir verildikten sonra belirli kişilere yönelik yasağını tersine çevirdiği durumlar da oldu.[18]

Hamenei'nin saltanatı sırasında 1994 Kazvin protestoları,[19] 1999 öğrenci protestoları, 2009 cumhurbaşkanlığı seçimi protestoları,[20][20][21] 2011-12 protestoları, 2017-18 protestoları, 2018-19 genel grev ve protestoları, 2019-20 protestoları, 2021-23 protestoları ve Mehsa Emini protestoları gibi büyük protestolar yaşandı. İran'da gazeteciler, blog yazarları ve diğerleri Dini Lider Hamenei'ye hakaret ettikleri gerekçesiyle, genellikle dine hakaret suçlamasıyla birlikte hapse atıldı. Verilen cezalar arasında kırbaçlanma ve hapis cezası da yer almaktadır; bazıları gözaltında hayatını kaybetti.[22][23] İran'ın nükleer programı ile ilgili olarak Hamenei, 2003 yılında her türlü kitle imha silahının üretilmesini, stoklanmasını ve kullanılmasını yasaklayan bir fetva yayınladı.

Ortadoğu'nun en güçlü ve etkin kişilerinden biri olan Hamanei döneminde; İran'ın jeopolitik konumunun önemi özellikle, Suriye İç Savaşı ve 2015 5+1 Nükleer Antlaşma sonrası önemli derecede artmıştır.

Gençliği ve eğitimi

değiştir
 
Hamenei'nin gençliği

Necef doğumlu bir Alim ve Müçtehit olan Seyid Cevad Hamenei ile Hatice Mirdamadi'nin (Haşim Mirdamadi'nin kızı) Meşhed'de dünyaya gelen Hamenei,[24] sekiz çocuktan ikincisidir.[25][26] İki erkek kardeşi de din adamıdır; küçük erkek kardeşi Hadi Hamenei bir gazete editörü ve din adamıdır.[27] Ablası Fatemeh Hosseini Khamenei 2015 yılında 89 yaşında öldü.[28] Babası Hameneli bir Azerbaycanlı, annesi ise Yezdli bir Fars'tır.[29][30][31][32] Atalarının bir kısmı bugünkü Merkezi Eyaleti'ndeki Tefriş'ten olup, Tefriş'teki asıl evlerinden Tebriz yakınlarındaki Hamene'ye göç etmiştir.[33] Hamenei'nin büyük atası, soyu Şii dördüncü İmam Ali bin Hüseyin'in torunu Sultan Seyyid olarak bilinen Sultan ul-Ulema Ahmed'e ulaştığı varsayılan Aftasi Seyyidlerinin soyundan gelen Seyyid Hüseyin Tafreşi'dir.[24]

Eğitim

değiştir

Hamenei'in eğitimi dört yaşında, Mektep'te Kur'an öğrenerek başladı;[24] temel ve ileri düzeydeki ilahiyat eğitimini Meşhed'deki Havza'da Şeyh Haşim Kazvini ve Ayetullah Milani gibi hocaların yanında geçirdi. Daha sonra 1957'de Necef'e gitti,[34] ancak babasının orada kalmasına izin vermemesi nedeniyle kısa süre sonra Meşhed'e döndü. 1958'de Kum'a yerleşti ve burada Seyyid Hüseyin Borujerdi ve Ruhullah Humeyni'nin derslerine katıldı. O dönemde siyasi olarak aktif olan diğer pek çok din adamı gibi Hamenei de dini ilimlerden çok siyasetle ilgileniyordu.[35]

Siyasi kariyeri

değiştir
 
Hamenei, Meşhed'de İran Devrimi sırasında bir protestoda

Hamenei, İran Devrimi'nin kilit isimlerinden biri ve Ruhullah Humeyni'nin yakın bir sırdaşıydı. İslam Cumhuriyeti'nin kuruluşundan bu yana Hamenei, birçok hükûmet görevinde bulundu.

Muhammed Sahimi, siyasi kariyerinin İran Devrimi'nden sonra, Humeyni'nin sırdaşı olan eski İran Cumhurbaşkanı Ekber Haşimi Rafsancani'nin Hamenei'yi Humeyni'nin yakın çevresine sokmasıyla başladığını iddia etmektedir. Daha sonra, o zamanlar parlamento üyesi olan Hasan Ruhani, Hamenei'nin geçici devrim hükûmetinde savunma bakan yardımcısı olarak ilk önemli görevini almasını sağladı.[36]

 
Ali Hamenei, İran-Irak Savaşı sırasında askeri üniformasıyla

Humeyni, Hüseyin Ali Muntazeri'nin istifasının ardından 1980 yılında Hamenei'yi Tahran Cuma Namazı İmamlığı görevine atadı. Temmuz sonundan 6 Kasım 1979'a kadar kısa bir süre Millî Savunma Bakan yardımcılığı ve Devrim Muhafızları komutanlığı yaptı.[37] Ayrıca parlamentonun savunma komisyonunun bir temsilcisi olarak savaş alanına gitti.

Suikast girişimi

değiştir
 
Hamenei, suikast girişiminden sonra hastanede

Hamenei, Halkın Mücahitleri Örgütü tarafından düzenlenen bir suikast girişiminden, bir ses kayıt cihazına gizlenmiş bombanın yanında patlamasıyla kıl payı kurtuldu.[38]

27 Haziran 1981'de Hamenei cepheden döndükten sonra, Cumartesi günkü programına uygun olarak Aboozar Camii'ne gitti. İlk namazdan sonra, sorularını kâğıtlara yazmış olan cemaate bir konuşma yaptı. Bu sırada bir düğmeye basan genç bir adam, Hamenei'nin önündeki masanın üzerine kağıtlarla birlikte bir ses kayıt cihazı koydu. Bir dakika sonra kayıt cihazı ıslık çalmaya başladı, ardından aniden patladı.[39] Kayıt cihazının iç duvarında "Furkan Grubu'nun İslam Cumhuriyeti'ne hediyesi" yazıyordu.[40][41] Ayetullah Hamenei'nin tedavisi birkaç ay sürdü ve kolu, ses telleri ve akciğerleri ciddi şekilde yaralandı.[42] Kalıcı olarak yaralandı ve sağ kolunu kullanamaz hale geldi.[38]

Başkanlık

değiştir
 
Ali Hamenei, başarısız suikasttan bu yana sol eliyle tokalaşıyor.[43]

1981 yılında Muhammed Ali Recai'nin bir suikast sonucu öldürülmesinin ardından Hamenei, sadece dört adayın Koruyucular Konseyi tarafından onaylandığı Ekim 1981 İran cumhurbaşkanlığı seçimlerinde ezici bir oy oranıyla (%97) İran Cumhurbaşkanı seçildi. Ruhullah Humeyni, başlangıçta din adamlarını cumhurbaşkanlığından uzak tutmak istiyordu ancak daha sonra görüşlerini değiştirdi. Hamenei, sadece üç adayın Koruyucular Konseyi tarafından onaylandığı 1985 İran cumhurbaşkanlığı seçimlerinde oyların %87'sini alarak yeniden seçildi. Koruyucular Konseyi tarafından onaylanan aday sayısının daha az olduğu tek İran cumhurbaşkanlığı seçimi, Koruyucular Konseyi tarafından sadece iki adayın adaylığının onaylandığı ve Rafsancani'nin oyların %96'sını kolaylıkla kazandığı 1989 İran cumhurbaşkanlığı seçimidir.[kaynak belirtilmeli]

Hamenei, cumhurbaşkanlığı açılış konuşmasında "sapmayı, liberalizmi ve Amerikan etkisindeki solcuları" ortadan kaldırma sözü verdi.[44] İran Meclisine göre, şiddet içermeyen ve şiddet içeren protestolar, suikastlar, gerilla faaliyetleri ve ayaklanmalar da dahil olmak üzere hükûmete karşı şiddetli muhalefet, 1980'lerin başında, Hamenei'nin cumhurbaşkanlığı öncesinde ve sırasında devlet baskısı ve terörle yanıtlandı. İsyancı grupların binlerce rütbeli üyesi, genellikle devrim mahkemeleri tarafından öldürüldü. 1982 yılına gelindiğinde hükûmet mahkemelerin dizginleneceğini açıklasa da 1980'lerin ilk yarısında çeşitli siyasi gruplar hükûmet tarafından baskı altına alınmaya devam etti.[45]

İran-Irak savaşı sırasında

değiştir
 
Hamenei, 1979'da Tahran'ın Cuma Namazı İmamı olarak

Hamenei, 1980'lerde İran-Irak Savaşı sırasında İran'ın liderlerinden biriydi ve şu anda güçlü olan Devrim Muhafızları ile yakın ilişkiler geliştirdi. Cumhurbaşkanı olarak askeri, bütçe ve idari ayrıntılarla yakından ilgilenmesiyle ün yaptı.[38]

Savaştan sonra

değiştir

Alman mahkemesi, 10 Nisan 1997'de Mikonos restoran suikastlarıyla ilgili olarak verdiği kararda, İran İstihbarat Bakanı Ali Fallahian'ın suikast emrini Hamenei ve Rafsancani'nin bilgisi dahilinde verdiğini açıkladıktan sonra hakkında uluslararası tutuklama emri çıkardı.[46][47] Ancak İranlı yetkililer bu suikasta karıştıklarını kesin bir dille reddetti. Dönemin İran Meclis Başkanı Ali Akbar Nategh-Nouri kararı siyasi, gerçek dışı ve asılsız olarak nitelendirdi. Karar, İran ve bazı Avrupa ülkeleri hükûmetleri arasında Kasım 1997'ye kadar süren diplomatik bir krize yol açtı.[48] Suikast zanlıları Darabi ve Rhayel nihayet 10 Aralık 2007'de hapisten çıkarıldı ve ülkelerine geri gönderildi.[49][50]

Yüce Lider

değiştir

Hamenei, cumhurbaşkanlığı kabinesindeki atamaları görevden aldı ve görevlerine iade etti.[51][52] Hamenei tarafından atanan İran Başyargıcı Sadık Laricani, İran Cumhurbaşkanı'nı Hamenei'ye muhalefet etmemesi konusunda uyardı.[53]

Dini lider olarak seçilmesi

değiştir

1989 yılında Ruhullah Humeyni, Hüseyin Ali Muntazeri'yi siyasi halefi olarak görevden aldı ve yerine Hamenei'yi getirdi. Hamenei ne hoca ne de ayetullah olduğu için Uzmanlar Meclisi anayasayı değiştirerek Hamenei'yi İran'ın yeni Dini Lideri olarak atamak zorunda kaldı.[54] Seçilmesine hocalarından olan eniştesi Şeyh Ali Tahrani ve Hüseyin Ali Muntazeri karşı çıktı.[55]

Humeyni'nin ölümünden sonra Ruhullah Humeyni'nin yerine resmen geçen Hamenei, 4 Haziran 1989 tarihinde Uzmanlar Meclisi tarafından yeni Dini Lider olarak seçildi.[56]

Liderlik konseyi teklifi

değiştir
 
Hamenei, Uzmanlar Meclisi'nde Ruhullah Humeyni'nin vasiyetini okudu.

Başlangıçta Uzmanlar Meclisinin bazı üyeleri, bir liderlik konseyi fikrini ortaya attı. Çeşitli listeler önerildi ve hepsinde Hamenei'nin adı geçti.[57] Örneğin Ali Meşkini, Musavi Erdebili ve Hamenei'den oluşan üç kişilik bir konseyin İran'ı yönetmesi önerildi. Rafsancani'ye göre kendisi ve Hamenei bu öneriye karşı çıkarken, Ayetullah Hayri Şirazi ve Ayetullah İbrahim Amini öneriyi destekliyordu. Konsey önerisini destekleyenler, bir konseye sahip olmanın toplumda daha yüksek derecede birlik yaratacağına ve konseyde daha olumlu özellikler bulunacağına inanıyordu. Buna karşılık karşı çıkanlar ise Yargı Konseyi örneğinde olduğu gibi geçmiş tecrübelere dayanarak bireysel bir liderin daha etkili olduğuna inanıyordu.[56]

Siyasi strateji ve felsefe

değiştir
 
Hamenei, Âzâdî Stadyumu'nda Besic üyelerinin Büyük Konferansı'nda, Ekim 2018

Hamenei'nin dönemi selefinin döneminden farklı oldu. Ancak Humeyni'nin "bir grubu diğerine karşı dengeleme, tek bir tarafın çok fazla güç kazanmamasını sağlama" politikasını sürdürdü. Ancak Humeyni'nin karizması ve ruhani konumundan yoksun olarak, Kum ve Meşhed'deki büyük bonyad ve seminerleri yönetirken önce silahlı kuvvetler içinde, sonra da din adamları arasında kişisel ağlar geliştirdi. Otuz yıldır Dini Lider olan Hamenei, "kendisine hizmet eden ve onu koruyan bir sistem inşa ederek" İran'ın başlıca kurumlarına çok sayıda sadık adam yerleştirdi.[58] Eski din adamı Mehdi Khalaji ve Saeid Golkar,[59] Hamenei'nin sistemini, ülkenin her bir kurumu için (ordu, istihbarat teşkilatları vb.) bu kurumları zayıf tutmak amacıyla "paralel bir yapı" oluşturmak olarak tanımlamaktadır.[59]

Johns Hopkins İleri Uluslararası Çalışmalar Okulu'ndan Vali Nasr'a göre, "Hamenei, cumhurbaşkanlığının birçok yetkisini yanına aldı ve dini liderlik makamını İran'ın siyasi sahnesinin her şeye gücü yeten denetleyicisi haline getirdi". Nasr'a göre Hamenei, "alışılmadık türden bir diktatör"dür. Hamenei'ye bağlı yetkililer, "parlamento, cumhurbaşkanlığı, yargı, Devrim Muhafızları, ordu, istihbarat servisleri, polis teşkilatları, din adamları eliti, Cuma namazı liderleri ve medyanın büyük bölümü" ile çeşitli "hükümet dışı vakıflar, kuruluşlar, konseyler, seminerler ve iş grupları" dahil olmak üzere ülkenin çeşitli güçlerini ve bazen de çekişen kurumlarını etkilemektedir.

Hamenei, İran'da ekonomi, çevre, dış politika ve diğer her konuda kararnameler çıkarmakta ve nihai kararları vermektedir.[11][12][13][14] Hamenei düzenli olarak cumhurbaşkanı, kabine üyeleri, yargı erki başkanı ve yetkilileri, parlamenterler ve diğerleriyle bir araya gelerek, onlara ne yapmaları gerektiğini söylemektedir.[60][61][61][61][62] Hamenei ayrıca cumhurbaşkanlığı kabinesindeki atamaları da görevden alıp yeniden göreve getirdi.[51][52] Hamenei, yabancı devlet adamlarıyla görüşmeler yapmaktadır ancak yurt dışına seyahat etmemektedir; kendisini görmek isteyen bir kişi İran'a gelmek zorundadır. Necef'te öğrenciyken geçirdiği zaman dışında Hamenei, cumhurbaşkanı olduğu dönemde Libya'ya seyahat etti.[63]

İç siyaset

değiştir
 
Hamenei halka açık bir konuşmada, 2018

Bazıları, Hamenei'yi ülkenin muhafazakâr yapısının kuklası olarak görmektedir.

Hamenei, 2007 yılında hükûmet yetkililerinden İran'ın ekonomik özelleştirmeye doğru ilerlemesini hızlandırmalarını istedi. Bu yöndeki son adım 2004 yılında anayasanın 44. maddesinin kaldırılmasıyla atılmıştı. 44. madde, İran'ın temel altyapısının devlet tarafından işletilmeye devam etmesini emrediyordu. Hamenei ayrıca mülkiyet haklarının Adalet Bakanlığı tarafından kurulan mahkemelerde korunmasını önerdi; bu yeni korumanın özel yatırımlara bir ölçüde güvenlik sağlayacağı ve onları teşvik edeceği umuluyordu.[64] 2007 yılında Hamenei yönetimindeki İran polisi, bir "Kamu Güvenliği Planı" başlatarak kamu güvenliğini artırmak için düzinelerce "haydutu" tutukladı.[65]

Kişisel hayatı

değiştir

Ailesi

değiştir

Mansure Huceste Bakırzade ile evli olan Hamenei'nin altı çocuğu vardır; dört oğlu (Mustafa, Mücteba, Mesud ve Meysam) ve iki kızı (Büşra ve Hüda).[66] Oğullarından biri olan Mücteba, Gulam-Ali Haddad-Adel'in bir kızıyla evlendi. En büyük oğlu Mustafa, Azizullah Hoşvaht'ın bir kızıyla evlidir.[67] Diğer oğlu Mesud ise Muhsin Harazi'nin kızıyla evlidir.[68] Aralarında Muhammed Hamenei ve Hadi Hamenei'nin de bulunduğu üç erkek kardeşi vardır. Dört kız kardeşinden biri olan Bedri Hamenei (muhalif Ali Tehrani'nin eşi), 1980'lerde sürgüne gitti.[69]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ "Iran". State. 23 Temmuz 2010. 21 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2010. The government monitored meetings, movements, and communications of its citizens and often charged persons with crimes against national security and insulting the regime based on letters, e-mails, and other public and private communications. 
  2. ^ "Profile: Ayatollah Seyed Ali Khamenei". BBC News. 17 Haziran 2009. 26 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2009. 
  3. ^ a b "The Supreme Leader – The Iran Primer". 2 Ekim 2010. 30 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2016. 
  4. ^ "Khamenei.ir". 12 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ Khamenei has kept a low profile[ölü/kırık bağlantı] Agence France Presse, 20 June 2009. Retrieved 24 September 2009.[ölü/kırık bağlantı]
  6. ^ Maziar Bahari (6 Nisan 2007). "How Khamenei Keeps Control". Newsweek. 25 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2010. 
  7. ^ "Khamenei Will Be Iran's Last Supreme Leader". Newsweek. 17 Kasım 2009. 16 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. referring to the enormous power Khamenei has given Iran's Islamic Revolutionary Guards Corps, which, under Khamenei's direct control, has brutally repressed demonstrators, human rights activists, and opposition journalists. 
  8. ^ "انتصاب آیت‌الله خامنه‌ای به عنوان رئیس خدمه‌ی آستان قدس رضوی". farsi.khamenei.ir. khamenei.ir. 14 Nisan 1979. 19 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2017. 
  9. ^ "Profile: Iran's 'unremarkable' supreme leader Khamenei". BBC News. 4 Ağustos 2011. 18 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ Ganji, Akbar, "The Latter-Day Sultan: Power and Politics in Iran", Foreign Affairs, November December 2008
  11. ^ a b "Iran's Khamenei hits out at Rafsanjani in rare public rebuke". Middle East Eye. 4 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  12. ^ a b "Khamenei says Iran must go green – Al-Monitor: the Pulse of the Middle East". Al-Monitor. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2016. 
  13. ^ a b Louis Charbonneau and Parisa Hafezi (16 Mayıs 2014). "Exclusive: Iran pursues ballistic missile work, complicating nuclear talks". Reuters. 31 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  14. ^ a b "IranWire – Asking for a Miracle: Khamenei's Economic Plan". 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  15. ^ "Khamenei outlines 14-point plan to increase population". 22 Mayıs 2014. 1 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2017. 
  16. ^ "Iran: Executive, legislative branch officials endorse privatization plan". 5 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  17. ^ "Rafsanjani breaks taboo over selection of Iran's next supreme leader". The Guardian. 14 Aralık 2015. 18 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  18. ^ "Iran reverses ban on reformist candidates". The Guardian. 24 Mayıs 2005. 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  19. ^ "The Basij Mostazafan – A culture of martyrdom and death". Al Arabiya. 6 Aralık 2016. 7 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  20. ^ a b "Khamenei was the victim of an attempted assassination". LinkDay. 11 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  21. ^ "Several killed, 300 arrested in Tehran protests". CNN. 31 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  22. ^ "IRAN 2015 HUMAN RIGHTS REPORT" (PDF). United States State Department. 21 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Temmuz 2022. During the year the government arrested students, journalists, lawyers, political activists, women's activists, artists, and members of religious minorities; charged many with crimes such as "propaganda against the system" and "insulting the supreme leader;" and treated such cases as national security trials (see sections 1.a. through 1.e.; section 6, Women; and section 7.a.). 
  23. ^ "IRAN 2016 HUMAN RIGHTS REPORT" (PDF). United States State Department. 28 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Temmuz 2022. 
  24. ^ a b c Velayati, Ali Akbar. "Ayatollah Ali Khamenei". The Great Islamic Encyclopedia (Farsça). 11 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2017. 
  25. ^ "The Office of the Leader, Seyyed Ali Khamenei". Leader. 18 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009. 
  26. ^ Eternal Iran, in 1721. Patrick Clawson, 2005, 1-4039-6276-6, s.5.
  27. ^ Robin Wright, The Last Great Revolution: Turmoil and Transformation in Iran, Alfred A. Knopf, 2000
  28. ^ "بیوگرافی خواهر متوفی رهبر انقلاب". baharnews.ir (Farsça). Bahar News. 23 Mart 2015. 27 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2020. 
  29. ^ Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East – Facts on File, Incorporated, 2009, s.79
  30. ^ "Iran and the Caucasus: The Triumph of Pragmatism over Ideology – Centre for World Dialogue". Worlddialogue.org. 27 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2014. 
  31. ^ "Azeris unhappy at being the butt of national jokes". UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs. IRIN. 25 Mayıs 2006. 14 Ağustos 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009. 
  32. ^ "Iran at sea over Azerbaijan". Asia Times. 28 Eylül 2004. 23 Nisan 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009.  Bir diğer etnik Azeri ise Devrim Muhafızları Ordusu'nun genel komutanı ve ülkedeki en önemli askeri güvenlik yetkilisi olan Rahim Safavi.
  33. ^ "ShiaOnline.ir – شیعه آنلاین – نگاهی اجمالی به شجره نامه آیت الله خامنه ای". shia-online.ir. 2 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  34. ^ "Historic Personalities of Iran: Seyed Ali Khamenei". Iran Chamber. 11 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009. 
  35. ^ Rahnema, Ali (2000). Ali Rahnemaré, An Islamic Utopian: A Political Biography of Ali Shariati, I.B. Tauris Publishers, London & New York, 1998, P.231. ISBN 1-86064-552-6. I. B. Tauris. ISBN 978-1-86064-552-5. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009. 
  36. ^ Sahimi, Muhammad (8 Mayıs 2016). "Iran's Incredible Shrinking Ayatollah". National Interest. 23 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2016. 
  37. ^ Nikola B. Schahgaldian, Gina Barkhordarian (Mart 1987), The Iranian Military Under the Islamic Republic (PDF), RAND, ISBN 978-0-8330-0777-3, 3 Şubat 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi, erişim tarihi: 15 Ocak 2017 
  38. ^ a b c Nasr, Vali (9 Aralık 2007). "Meet 'The Decider' of Tehran. It's Not the Hothead You Expect". The Washington Post. 7 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2007. 
  39. ^ Kahlili, Reza (2013). A Time to Betray: A Gripping True Spy Story of Betrayal, Fear, and Courage. Threshold Editions; Reprint edition. s. 155. ISBN 978-1-4391-8968-9. 
  40. ^ Qaffari, Mostafa. "Report about assassination attempt on adventure of 27 June 1981". Khamenei.ir. 8 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  41. ^ Staff. "Terror of Tehran's popular Friday prayer by Munafiqs". Political Studies and Research Institute. 20 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2017. 
  42. ^ Murphy, John (2007). Ali Khamenei. Chelsea House Publications. s. 91. ISBN 978-0-7910-9517-1. 
  43. ^ "Castro to Ayatollah Khamenei: "Why did you shake with your left hand instead of right?"". Khabaronline. 16 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2017. 
  44. ^ Sadjadpour, Karim (2009). Reading Khamenei: The World View of Iran's Most Powerful Leader (PDF). Carnegie Endowment for International Peace. 6 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  45. ^ "History of Iran: Iran after the victory of 1979's Revolution". Iran Chamber. 9 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009. 
  46. ^ Yossi Melman (11 Ekim 2007). "Israel fails to prevent Germany freeing Iranian". Haaretz. 1 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  47. ^ Roya Hakakian (4 Ekim 2007). "The End of the Dispensable Iranian". Der Spiegel. 27 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2009. 
  48. ^ "German court implicates Iran leaders in '92 killings". CNN. 10 Nisan 1997. 26 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2013. 
  49. ^ "Germany Deports Iranian jailed for 1992 murders". 6 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  50. ^ "Iran: Terrorist Freed in Germany Is Welcomed By Tehran". Eurasia Net. 14 Aralık 2007. 4 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2013. 
  51. ^ a b "Iranian lawmakers warn Ahmadinejad to accept intelligence chief as political feud deepens". 17 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  52. ^ a b "Middle East – Iranian vice-president 'sacked'". 25 Temmuz 2009. 25 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  53. ^ "Iran's Rouhani warned against opposing supreme leader – World Bulletin". 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2016. 
  54. ^ Mattair, Thomas R. (2015). Global Security Watch--Iran: A Reference Handbook (İngilizce). Praeger. s. 156. ISBN 978-0275994839. 
  55. ^ "Ayatullahın Gözdağı - İran dini lideri hakkında bir belgesel" (Farsça). Youtube. 1 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2017. 
  56. ^ a b Mohammad, Mahboubi (7 Haziran 2015). "Witnesses narrate the attempt of Rafsanjani to pass the suggestion of 'leadership council'". Raja News (Farsça). 28 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mayıs 2017. 
  57. ^ Khani, Elahe. "Why are the attacks are towards the leadership?". Borhan. Fars News. 17 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2017. 
  58. ^ Filkins, Dexter (18 Mayıs 2020). "TheTwilight of the Iranian Revolution". New Yorker. 16 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2020. 
  59. ^ a b Golkar, Saeid; Khalaji, Mehdi (12 Haziran 2013). "The Islamic Republic's Will to Survive: Likely Nuclear Resistance, Unlikely Social Revolt". Washington Institute. 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020. 
  60. ^ "Leader Meets President, Cabinet Members". 9 Kasım 2004. 11 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  61. ^ a b c "Supreme Leader Meets with President Rouhani and Cabinet Members". 6 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  62. ^ "Iran's leader Khamenei warns of Western 'schemes' as new MPs meet". 28 Mayıs 2016. 1 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  63. ^ "Tehran switches gear in its relationship with Tripoli after Qaddafi's death". 22 Ekim 2011. 22 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mart 2012. 
  64. ^ "Iran: Leader calls for acceleration of privatization program". Payvand.com. 18 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2009. 
  65. ^ "Thug" Crackdown Operation under Way in Iran (ROOZ :: English)". Roozonline.com. 10 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Kasım 2009. 
  66. ^ "آشنایی با فرزندان مقام معظم رهبری". Seratnews. 28 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2015. 
  67. ^ Knowing the sons of Iran's supreme leader 5 Mart 2024 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. mashreghnews.ir Erişim tarihi: 18 Kasım 2019
  68. ^ Seyyed Masoud Khamenei, beside his father-in-law (Seyyed Mohsen Kharazi) – Portrait 14 Nisan 2024 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. aghigh.ir Retrieved 23 November 2019
  69. ^ "Niece of Iran's supreme leader calls on other countries to cut ties with regime". the Guardian (İngilizce). 27 Kasım 2022. 29 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2022. 

Dış bağlantılar

değiştir
Siyasi görevi
Önce gelen:
Ayetullah Humeyni 		İran Yüce Lideri
1989-günümüz 		Sonra gelen:
Görevde
Önce gelen:
Yeni makam 		Düzenin Maslahatını Teşhis Konseyi
1988-1989 		Sonra gelen:
Haşimi Rafsancani
Önce gelen:
Muhammed Ali Recai 		İran Cumhurbaşkanı
1981-1989 		Sonra gelen:
Haşimi Rafsancani
Önce gelen:
Mustafa Çamran 		İran Savunma Bakanı
1980 		Sonra gelen:
Cevad Fakuri
Parti siyasi görevi
Önce gelen:
Muhammed Cevad Bahonar 		İslami Cumhuriyet Partisi Başkanı
1981-1987 		Sonra gelen:
Parti kapatıldı
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ali_Hamenei&oldid=34495096" sayfasından alınmıştır