Barnabas Mektubu

Eski Ahit/Antlaşma'nin Hristiyanca kullanımı (yorumu) üzerinde uzun bir vaaz şeklinde yazılmış bir mektuptur. Barnabas'ın mektubu büyük olasılıkla 70 ile 135 yılları arasında Mısır'ın İskenderiye şehrinde yazıldı. Pavlus'un yoldaşı Barnabas'a ait sayılmamaktadır. Bu mektubun yazarının neden Havari Barnabas'ın olarak gösterildiği bilinmemektedir.

Barnabas Mektubu

Havari Barnabas çeşitli nedenlerden ötürü bu mektubun yazarı olamaz:

- Mektubun yahudilikle ilgili her şeye karşı yoğun antipatiye sahip olması

- Mektubun Eski Antlaşma’yı sert bir dille inkar etmesi

İncil'i yorumlamasında alegorik bir metot kullanmasından ötürü akademisyenler yazarının İskenderiye teoloji okulunun bir üyesi olabileceğini düşünmektedir.

İçerik

Mektup iki bölüme ayrılmıştır; biri teorik biri uygulama olacak şekilde.

• İlk bölümde yazar Yahudilerin yasayı yazıldığı gibi yorumlayarak tamamen yanlış anladıklarını göstermeye çalışmaktadır. Mektubun yazarına göre Eski Ahit/Antlaşma'yı okumanın tek doğru şekli, metnin, sadece asıl anlamı ile değil ancak ruhsal anlamının idrak edilmesiyle mümkün olur. Bu da "alegorik" (Mecazi) yorumun, yani sözcüklerin gizli ve sadece Ruh'un inanç sahibine açıkladığı anlamını araştıran yorumu sayesinde olabilmektedir. Dolayısıyla yazara göre Eski Antlaşma'nın tek doğru açıklaması alegorik olanıdır. Örneğin, Barnabas'a göre Tanrı maddi hediyeler ve kanlı kurbanlar istememekte, bunun yerine kişinin tövbe eden kalbini istemektedir.
• İkinci bölümde yazar kişinin seçebileceği iki yolu göstermektedir; biri yaşam biri ölüm yoludur. Yaşam yolu ‘on emir’e tekabül etmektedir. Ölüm yolu ise çeşitli günah ve ahlaksızlıkların kataloğuna indirgenebilir.

Mektubun alıntısı

• "Rab'bin açıkladığı üç yüce gerçek vardır: inancımızın başlangıcı ve sonu olan yaşam umudu; Tanrısal planın başlangıcı ve sonu olan kurtuluş; tüm kurtarıcı müdahaleslerinin teminatı ve verilmiş sözü olan Tanrı'nın bizi mutlu etme arzusu" (Barnabas'a atfedilen Mektuptan 1-2, 5)