Feniramin

Feniramin
Klinik verisi
AHFS/Drugs.com	Uluslararası İlaç İsimleri
MedlinePlus	a606008
Gebelik; kategorisi	AU: A; ;
Uygulama; yolu	Oral; enjeksiyon (İntramüsküler veya yavaş intravenöz); topikal (oftalmik/nazal solüsyon)
ATC kodu	D04AA16 (DSÖ) R06AB05 (DSÖ);
Farmakokinetik veri
Metabolizma	Hepatik hidroksilasyon, demetilasyon ve glukuronidasyon
Eliminasyon yarı ömrü	16-19 saat (oral), 8-7 saat (i.v.)
Boşaltım	Renal
Tanımlayıcılar
CAS Numarası	86-21-5 ;
PubChem CID	4761;
IUPHAR/BPS	7267;
DrugBank	DB01620 ;
ChemSpider	4597 ;
UNII	134FM9ZZ6M ;
KEGG	D08355 ;
ChEMBL	ChEMBL1193 ;
CompTox Bilgi Paneli (EPA)	DTXSID0023454 ;
ECHA Bilgi Kartı	100.001.506
Kimyasal ve fiziksel veriler
Formül	C16H20N2
Mol kütlesi	240,350 g·mol−1
3D model (JSmol)	İnteraktif görüntü;
	SMILES n1ccccc1C(c2ccccc2)CCN(C)C;
	InChI InChI=1S/C16H20N2/c1-18(2)13-11-15(14-8-4-3-5-9-14)16-10-6-7-12-17-16/h3-10,12,15H,11,13H2,1-2H3 ; Key:IJHNSHDBIRRJRN-UHFFFAOYSA-N ;

Feniramin (ticari adı diğerlerinin yanı sıra Avil), saman nezlesi veya ürtiker gibi alerjik durumları tedavi etmek için kullanılan antikolinerjik özelliklere sahip bir antihistamindir. Nispeten güçlü yatıştırıcı etkileri vardır ve bazen difenhidramin gibi diğer yatıştırıcı antihistaminiklere benzer şekilde reçetesiz satılan bir uyku hapı olarak etiket dışı kullanılabilir. Feniramin, alerjik konjonktivit tedavisinde kullanılan göz damlalarında da yaygın olarak bulunur.

1948 yılında patenti alındı.^[2] Feniramin - tek başına feniramin içeren bazı formülasyonlar mevcut olmasına rağmen - genellikle tek başına bir ilaç olarak değil, diğer ilaçlarla birlikte satılır.

Yan etkiler

Feniramin uyuşukluğa veya taşikardiye neden olabilir ve aşırı dozda uyku bozukluklarına yol açabilir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Doz aşımı, özellikle alkolle birlikte kullanıldığında nöbetlere yol açabilir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Kortizol ile uzun vadede kombine kullanan kişiler, adrenalin (epinefrin) düzeylerini düşürerek bilinç kaybına yol açabileceğinden feniraminden kaçınmalıdırlar.^{[kaynak belirtilmeli]}

Feniramin toksik dozlarda deliryanttır (halüsinojen). Dekstrometorfanın dissosiyatif (halüsinojenik) etkisi için Coricidin'in rekreasyonel kullanımı tehlikelidir, çünkü klorfeniramin de içerir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Kimyasal akrabalar

Feniramin halojenasyonu, gücünü 20 kat arttırır. Feniramin'in halojenli türevleri arasında klorfenamin, bromfeniramin, deksklorfeniramin, deksbromfeniramin ve zimelidin bulunur. Diğer iki halojenli türev, florfeniramin ve iyodofeniramin, şu anda sıtma ve bazı kanserler için kombinasyon tedavileri üzerine araştırmalar için kullanılmaktadır.

Diğer analoglar arasında difenhidramin ve doksilamin bulunur.

Stereoizomerizm

Feniramin bir stereo merkez içerir ve iki enantiyomerden biri olarak bulunabilir. Farmasötik ilaç, (R)- ve (S)- formlarının eşit bir karışımı olan bir rasemattır.^[3]

Feniramin enantiyomerleri
(R)-Feniramin CAS numarası: 56141-72-1	(S)-Feniramin CAS numarası: 23201-92-5

Kaynakça

^ Witte, P. U.; Irmisch, R.; Hajdú, P. (January 1985). "Pharmacokinetics of pheniramine (Avil) and metabolites in healthy subjects after oral and intravenous administration". International Journal of Clinical Pharmacology, Therapy, and Toxicology. 23 (1): 59-62. ISSN 0174-4879. 10 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2022.
^ Analogue-based Drug Discovery (İngilizce). John Wiley & Sons. 2006. s. 546. ISBN 9783527607495.
^ Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis. 5th. Band 9: Stoffe P-Z. Berlin: Springer Verlag. 2014. s. 121. ISBN 978-3-642-63389-8.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Pheniramine ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur
MedlinePlus Encyclopedia Feniramin doz aşımı (İngilizce)
Avil kullanma talimatı 10 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[1] Witte, P. U.; Irmisch, R.; Hajdú, P. (January 1985). "Pharmacokinetics of pheniramine (Avil) and metabolites in healthy subjects after oral and intravenous administration". International Journal of Clinical Pharmacology, Therapy, and Toxicology. 23 (1): 59-62. ISSN 0174-4879. 10 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ekim 2022.

[Fis2006-2] Analogue-based Drug Discovery (İngilizce). John Wiley & Sons. 2006. s. 546. ISBN 9783527607495.

[Hager-3] Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis. 5th. Band 9: Stoffe P-Z. Berlin: Springer Verlag. 2014. s. 121. ISBN 978-3-642-63389-8.

[1]

[2]

[3]