George de Mestral
George de Mestral (19 Haziran 1907 - 8 Şubat 1990) İsviçreli elektrik mühendisi ve kendisinin Velcro adını verdiği cırt cırtın mucididir.
Biyografisi
değiştirGeorge de Mestral, babası inşaat mühendisi Albert de Mestral ve annesi Marthe de Goumoens'in oğlu olarak Lozan yakınlarındaki Colombier, İsviçre'de doğdu. De Mestral on iki yaşında oyuncak bir uçak tasarladı ve patentini aldı.
Eğitimini Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne'da tamamlayıp 1930 yılında mezun olduktan sonra bir mühendislik şirketinin atölyesinde çalıştı. Köpeğiyle yürüyüşe çıkıp geri döndüğünde köpeğinin kürkünün dikenli tohum kabuklarıyla kaplandığını gördü. Sonra 1948'den başlayarak on yıl boyunca kanca ve halka bağlantı elemanlarını ''Türkçede cırt cırt olarak anılır'' icat etmek için çalıştı. 1955'de cırt cırtın patentini alıp sonunda milyon dolarlık bir şirket yoluyla yılda 55.000 km cırt cırt bant satmayı başardı. Velcro markasının dünya lisansını sattı ve kendi İsviçre fabrikasından gelen kar ve telif haklarıyla yaşadı.
Velcro kelimesi Fransızca kökenli olup velours = kadife ve crochet = kanca kelimelerinin ilk hecelerinin birleşimdir ve naylondan yapılan iki şeritten yapılır. Şeridin birisinin üzeri küçük döngülerden oluşan yığınla kaplıdır. Karşısındaki diğer şeritse küçük naylon kancalarla kaplıdır. Birbirine bastırıldıklarında şeritler yapışır ama kolaylıkla ayrılabilir sonra yeniden yapıştırılabilirler.
George 1932'de Jeanne Schnyder ile 1949'da Monique Panchaud de Bottens ile ve sonra da Helen Mary Dale ile olmak üzere üç kez evlendi.
1966'da babasının ölümü üzerine Mestral Colombier'deki aile evi olan château Saint-Saphorin-sur-Morges Mestral Kalesi'ni miras olarak aldı.
De Mestral İsviçre'deki öldüğü Commugny'de gömüldü. Belediye ölümünden sonra onuruna[1] bulvarın adını L'avenue George de Mestral yaptı.
Cırt cırtı bulduğu için 1999'da adı Ulusal Mucitler Holü'ne konuldu.[2]
Cırt Cırtın İcadı
değiştir
- Daha fazla detay için, bkz. Velcro'nun Tarih Bölümü.
1941'de Alplerde köpeğiyle bir av gezisinden döndükten sonra De Mestral önce cırt cırtı kavramlaştırdı.[3][4][5] Köpeğinin postuna ve kendi giysisine takılan birkaç dulavratotunun dikenli tohum kabuğunu çıkardıktan sonra bunun nasıl olduğunu merak etti. Mikroskop altında onları inceledi ve yüzlerce "kancalar"ın giysi, hayvan postu ya da kıl gibi bir döngülü şeye yakalandığını fark etti.[6] Kancaları ve halkaları nasıl kopyalayacağını anlayabilseydi iki malzemeyi tersine çevrilebilir şekilde basit bir şekilde,[4] bağlama olasılığı yapılabileceğini gördü.[5]
Başlangıçta insanlar onu ve fikrini ciddiye almayı reddetti. Fikrini, o zamanlar dokumacılık merkezi olan Lyon'a götürdü. Burada kendisi için işe yarayan iki pamuk şeridi yapan bir dokumacıdan yardım almayı başardı. Bununla birlikte, pamuk çabuk yıprandı, bu yüzden de Mestral sentetik liflere döndü.[6] Deneme ve yanılma yoluyla en iyi sentetik olarak naylon'u seçti ve sonunda naylonun sıcak kızılötesi ışık altında dikildiğinde bağlantı elemanının kanca tarafı için mükemmel olan kancalar oluşturduğunu keşfetti.[5]
Kancaların nasıl yapılacağını anlasa da, süreci mekanize etmek ve ilmekli tarafı yapmak için henüz bir yol bulamamıştı. Ardından, naylon ipliğin ilmekler halinde dokunduğunda ve ısıl işlem gördüğü zaman şeklini koruduğunu ve esnek olduğunu buldu ancak ilmeklerin birçok kez sabitlenip açılabilmesi için sadece doğru noktada kesilmesi gerekiyordu. Vazgeçmenin eşiğindeyken aklına yeni bir fikir geldi. Bir çift makas satın aldı ve ilmeklerin tepelerini traşladı, böylece ilmeklerle mükemmel şekilde eşleşen kancalar yaptı.[6]
Kancaların dokuma sürecini mekanize etmek sekiz yıl sürdü ve ilmekleri dokunduktan sonra kesen tezgahı oluşturmak bir yıl daha sürdü. Toplamda, çalışan mekanize bir süreç oluşturmak on yıl aldı.[6]
1951'de İsviçre'de patent fikrini sundu ve patent 1955'te verildi.[5]
De Mestral hemen yüksek talep bekledi. Birkaç yılda başka patentler aldı ve daha sonra Almanya, İsviçre, İngiltere, İsveç, İtalya, Hollanda, Belçika ve Kanada'da atölyeler açtı.
1957'de ABD'deki Manchester, New Hampshire tekstil merkezine doğru yayıldı.[6]
De Mestral, Fransızca kelime velours ("kadife") ve crochet ("kanca") bir birleşimi olan Velcro adını hem buluşuna hem de bağlantı sistemini üretmeye ve pazarlamaya devam eden şirketine verdi.[5][7] Ancak cırt cırtın tekstil sanayisinde kullanımı kısmen görünüşünden dolayı zaman aldı.
1960'ların başlarındaki cırt cırt kumaşçıların zevksiz ucuz artık kumaş parçalarından yapılmış gibi görünüyordu.[8] Velcro® marka cırt cırt için ilk dikkate değer kullanım havacılık ve uzay endüstrisinden geldi burada astronotlara hantal Uzay elbisesisi içine ve dışına hareketlerde yardım etti.
Sonunda, kayakçılar giymesi ve çıkarması daha kolay kayak takımının benzer avantajları fark etti. Kısa süre sonra bunları Scuba ve deniz teçhizatı izledi.
De Mestral patentini başarısızlıkla güncellemeye çalıştı. 1978'de ise patent sona erdi.
Kaynakça
değiştir- ^ "Archived copy". 15 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2012.
- ^ "National Inventors Hall of Fame entry". 7 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2016.
- ^ McSweeney, Thomas J.; Stephanie Raha (Ağustos 1999). Better to Light One Candle: The Christophers' Three Minutes a Day: Millennial Edition. Continuum International Publishing Group. s. 55. ISBN 0-8264-1162-2. 17 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2008.
- ^ a b "About Us:History". Velcro.uk. 14 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2008.
- ^ a b c d e Stephens, Thomas (4 Ocak 2007). "How a Swiss invention hooked the world". swissinfo.ch. 14 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2008.
- ^ a b c d e Strauss, Steven D. (Aralık 2001). The Big Idea: How Business Innovators Get Great Ideas to Market. Kaplan Business. ss. 15-pp.18. ISBN 0-7931-4837-5. 10 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2008.
- ^ "Velcro." Oxford İngilizce Sözlüğü. 2ci baskı. 1989.
- ^ Freeman, Allyn; Bob Golden (Eylül 1997). Why Didn't I Think of That: Bizarre Origins of Ingenious Inventions We Couldn't Live Without. Wiley. ss. 99-pp.104. ISBN 0-471-16511-5. 24 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2008.
Dış bağlantılar
değiştir
- "Le château de Saint Saphorin sur Morges" 19 Aralık 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Swiss Castles
- Short biography at National Inventors Hall of Fame
- New York Times Obituary written by Reuters