Hücum açısı
Hücum açısı () aerodinamikte akış çizgileri ile kanat profilinin veter çizgisi arasında kalan açı. Hareket doğrultusu ile veter çizgisi arasında kalan açıdır.
Taşıma kuvveti, hücum açısının büyüklüğü ile yakından ilintilidir. Ancak hücum açıları aerodinamiğin ve fiziğin temel kuralları gereği sınırlı açılardır ve genellikle ( α< 15 ~ 20°) arasındadırlar. Hücum açısı büyüdükçe taşıma kuvveti de artar ancak bu aynı zamanda sürüklemeyi de arttırır. Bu doğru orantılı ilişki tutunma kaybının (perdövites) başladığı yer olan yani akış çizgilerinin kanat profilinden ayrılmaya başladığı yere kadar devam eder. Ancak bu noktadan sonra ayrılma başladığı için taşıma kuvveti küçülmeye başlar.
Büyük hücum açılarında uçan uçaklar, (örnek olarak) eğer çok güçlü ve ani bir rüzgâr patlamasına girerlerse aniden tutunma kaybına maruz kalabilirler. Ayrıca belli bir taşıma kuvvetinin sürekliliğini sağlayabilmek için hız düştükçe hücum açısı arttırılmalıdır. İşte bu da bize tutunma kaybının neden daha çok düşük hızlarda oluştuğunu açıklayan bir etmendir.
Her şeye rağmen, bir rüzgâr ya da bir kanat profili her hızda stol olabilirler. Zaten yüksek hücum açıları olan uçaklar, bazen normal stall hızlarından çok daha yüksek hızlarda perdövites olabilirler. Bunun sebebi uyguladıkları g ivmesini arttırmış olmaları veya çok yüklü olmalarıdır. Böylece hücum açılarındaki en ufak bir değişiklik rüzgârın ya da kanat profilinin hücum açısının kritik açıdan daha büyük bir değere ulaşmasına neden olarak tutunmayı imkânsız hale elebilir.
Birçok kanat profili için kritik açı 15° dir. Ancak bu değer ek aerodinamik yüzeyler sayesinde arttırılabilir, savaş uçakları ise bu konuda en yüksek kapasiteye sahip uçaklardır; hücum açıları 20° ile 45° arasında değişebilmektedir. Bazı tasarımlarda ise bu değer 90° yi bile bulabilmektedir.
Gelişmiş teknolojiye sahip uçaklar, sahip olabilecekleri en büyük hücum açısını geçmelerini engelleyecek (pilotun aksi hareketine rağmen) uçuş bilgisayarları ile donatılmışlardır.