Japon savaş suçları
Japon emperyalist dönemi, özellikle de İkinci Çin-Japon Savaşı ile Pasifik Cephesi boyunca Japon İmparatorluğu, birçok farklı Asya-Pasifik ülkesinde savaş suçu işledi. Bu olaylar bir "Asya Holokostu" olarak nitelendirilmiştir.[1][2] Bu savaş suçlarının kimileri 19. yüzyılın sonunda Japon askerî personel tarafından, ancak çoğu İmparator Hirohito'nun hükümdar olduğu Şova Dönemi'nin ilk kısmı sırasında işlendi.
İmparator Hirohito altında Japon İmparatorluk Kara ve Deniz Kuvvetleri, milyonlarca insanın ölümüyle sonuçlanmış çok sayıda savaş suçu işledi. Japon askerî kuvvetleri ve Japon hükûmetinin gerek doğrudan işlediği gerekse bunların onayıyla işlenmiş olmak üzere katliâm, insan deneyi, kıtlık ve zorla çalıştırılma yollarıyla ölmüş kişilerin sayısına dair tarihî tahminler 3[3] ile 14 milyon[4] arasında değişmektedir.[5][6][7][8][9][10] Bazı Japon askerler, bu suçları işlemiş olduklarını itiraf etmiştir. II. Dünya Savaşı öncesi ya da sırasında uluslararası insancıl hukuku kapsamında hava savaşının yasa dışı davranışlarını yasaklayan hiçbir pozitif ya da teamül kanunun yer almaması nedeniyle "savaş suçlusu" olarak sayılmış şahısların arasında ne Japon İmparatorluk Ordusu Hava Kuvvetleri ne de Japon İmparatorluk Deniz Hava Kuvvetleri havacıları yer aldı.[11] İkinci Çin-Japon Savaşı ile II. Dünya Savaşı boyunca Japon İmparatorluk Ordu Hava Kuvvetleri, düşman uyruklu insanlara kimyasal ve biyolojik saldırıların işlenmesine katıldı ve bu tür silahların kullanımı, Japonya'nın önceden imzalamış olduğu uluslararası anlaşmalar uyarınca genel olarak yasaktı (ör. savaşta "zehirli veya zehirlenmiş silahların" kullanımını yasaklayan 1899 ve 1907 Lahey Sözleşmeleri).[12][13]
1950'lerden beri üst düzey Japon memurları, Japonya'nın işlemiş olduğu savaş suçları nedeniyle birçok kez özür dilemiştir. Japonya Dışişleri Bakanlığı, Japonya'nın İkinci Dünya Savaşı boyunca "büyük hasar ve acıya" yol vermekte oynadığı rolünü, özellikle de İmparatorluk Kara Kuvvetleri'nin Nankin'e girişi sırasında Japon askerlerin çok sayıda sivil öldürdüğünü, yağmalamada bulunduğunu ve tecavüzler işlediğini kabul ettiğini açıkladı.[14] Buna rağmen, eski başbakanlar Junichirō Koizumi ile Shinzō Abe gibi Japon hükûmetindeki bazı Liberal Demokrat Parti üyeleri, suçu kanıtlanmış A Sınıf savaş suçluları dahil olmak üzere savaş sırasında ölmüş tüm Japon askerlerin onurlandığı, bu nedenle de bir ihtilaf kaynağı oluşturan Yasukuni Tapınağı'nda dua etmiştir. Bazı Japon tarih ders kitapları, farklı savaş suçları hakkında yalnızca az detaya yer vermekte[15] ve hükûmetin kadın kaçırıp bunları "rahatlatıcı kadın" (bir tür cinsel kölelik) yapmakta oynadığı rol gibi farklı suçlar Liberal Demokrat Parti üyeleri tarafından inkâr edilmiştir.[11][16]
Ayrıca bakınız
değiştir
Kaynakça
değiştir- ^ Blumenthal, Ralph (7 Mart 1999). "The World: Revisiting World War II Atrocities; Comparing the Unspeakable to the Unthinkable". The New York Times. 21 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Temmuz 2008.
- ^ Kang, K. Connie (4 Ağustos 1995). "Breaking Silence : Exhibit on 'Forgotten Holocaust' Focuses on Japanese War Crimes". Los Angeles Times. 19 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Rummell, Statistics". Hawaii.edu. 23 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2013.
- ^ "Sterling and Peggy Seagrave: Gold Warriors". 13 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2015.
- ^ "Japanese War Criminals World War Two". The National Archives (U.K.). 12 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2022.
- ^ "Japanese War Crimes". The National Archives (U.S.). 15 Ağustos 2016. 1 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2022.
- ^ "Pacific Theater Document Archive". War Crimes Studies Center, University of California, Berkeley. 18 Temmuz 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Kafala, Tarik (21 Ekim 2009). "What is a war crime?". BBC News. 9 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2022.
- ^ "Bibliography: War Crimes". Sigur Center for Asian Studies, George Washington University. 16 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2010.
- ^ Gruhl, Werner (2007). Imperial Japan's World War Two: 1931–1945. Transaction Publishers. ss. 85. ISBN 978-0-7658-0352-8.
- ^ a b Tabuchi, Hiroko. "Japan's Abe: No Proof of WWII Sex Slaves". Washington Post. The Associated Press. 3 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2007.
- ^ "Japan bombed China with plague-fleas". BBC News. 25 Ocak 2001. 28 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2022.
- ^ Keiichi, Tsuneishi. "Unit 731 and the Japanese Imperial Army's Biological Warfare Program". Japan Focus. 27 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2022.
- ^ "Q8: What is the view of the Government of Japan on the incident known as the "Nanjing Massacre"?". Foreign Policy Q&A. Ministry of Foreign Affairs of Japan. 13 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2022.
- ^ Kasahara, Tokushi. "Reconciling Narratives of the Nanjing Massacre in Japanese and Chinese Textbooks" (PDF). Tsuru Bunka University. 31 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 19 Haziran 2022.
- ^ "Japan's Abe Denies Proof of World War II Sex Slaves". New York Times. 1 Mart 2007. Erişim tarihi: 1 Mart 2007.