Kosova'da turizm
Kosova, güneydoğu Avrupa'da yer alan bir Balkan ülkesidir. Balkanlar'daki merkezi konumuyla, orta ve güney Avrupa, Adriyatik Denizi ve Karadeniz arasındaki bağlantıda halka görevi görmektedir. Kosova'da turizm, İliryalılar, Dardaniler, Roma İmparatorluğu, Bizans İmparatorluğu, Sırbistan Krallığı ve Osmanlı İmparatorluğu dönemlerine ait arkeolojik miras, geleneksel Arnavut ve Sırp mutfağı, mimari, dini miras, gelenekler ve doğal manzaralarla nitelendirilir.
2011 yılında New York Times'ın, 41 Yer listesinde Kosova'da yer aldı.[1][2] Aynı yıl, Kosova, küresel turizm büyümesini değerlendiren, uçuş arama motorunda yaklaşık 40 basamaklık bir sıçrama yaptı.[3] Kosova'nın anıtları, gelecek nesillere özgünlüklerini iletmek için toplumun onları korumakla sorumlu olduğu ortak mülkiyet olarak sınıflandırılmaktadır.[4][5]
Kosova'nın çeşitli doğal özellikleri vardır. Dağlarla çevrilidir: Şar Dağları güneyde ve güneydoğuda Makedonya sınırında bulunurken, Kopaonik Dağı kuzeyde yükselir. Güneybatısında yer alan Karadağ ve Arnavutluk sınırları da dağlıktır ve ülkenin en yüksek zirvesi olan Đeravica 2,656 m (8,714 ft) yüksekliğindedir. Merkez bölge çoğunlukla dağlıktır, ancak iki büyük ova, Kosova'nın batı ve doğusuna sırasıyla Metohiya ve Kosova Ovası'na yayılmıştır.
Kosova'ya giden uluslararası turistlerin büyük bir kısmı; Arnavutluk, Almanya, İtalya, ABD, İngiltere, Hırvatistan ve Avusturya'dan gitmektedir.
Mimari
değiştir- UNESCO Dünya Mirası olan Kosova'daki Orta çağ Anıtları ve diğer yerler:
- Peç Patrikhanesi, dört kiliseden oluşan bu kompleks, Orta Çağ'da Sırp Nemanjić Hanedanı tarafından 1230 ve 1330 yılları arasında inşa edilmiştir.[6] Kilise, Sırp Patrikhanesinin 1302'den beri bulunduğu yerdi. Sırplar ve Sırbistan için büyük bir ulusal öneme sahip olduğu düşünülüyor.
- Kosova'daki Sırp Ortodoks Kilisesi'nin en önemli manastırlarından biri olan Visoki Dečani Manastırı.
- Gračanica Manastırı - 1321 yılında Sırp Kral II. Stefan Uroš Milutin tarafından tamamlandı. Manastır, Sırp Orta Çağ (14. yüzyıl) dini mimarisinin bir örneğidir ve UNESCO Dünya Mirası listesindedir.[7]
- Cuma Camii, Prizren
İstatistik
değiştirKosova Cumhuriyeti İstatistik Kurumu 2008 yılından başlayarak üç ayda bir otel istatistikleri yayınladı. Buna göre gelen turist sayısı 2008'de 10.000 ila 13.000, 2009'da 14.000 ila 24.000, 2010'da 16.000 ila 22.000 ve 2011'de 11.000 ila 22.000 arasında değişmiştir. Kosova İstatistik Kurumuna göre, 2016 yılının üçüncü çeyreğinde toplam turist sayısı 36.872 iken, bunların yüzde 29,23'ü yerel, yüzde 70,77'si yabancıydı.[8] Aşağıdaki tablo, 2011 yılında kaydedilen ülkeye gelen turistlerin ülkelerine göre sayılarını göstermektedir. Veriler, Kosova Cumhuriyeti İstatistik Kurumu tarafından yayınlanmıştır.[9]
| Sıra | Ülke | Sayı |
|---|---|---|
| 1 |  Almanya |
2,750 |
| 2 |  İtalya |
1,938 |
| 3 |  ABD |
1,628 |
| 4 |  Birleşik Krallık |
1,251 |
| 5 |  Hırvatistan |
871 |
| 6 |  Avusturya |
500 |
| 7 |  Fransa |
301 |
| 8 |  Hollanda |
278 |
| 9 |  Belçika |
43 |
| 10 |  Yunanistan |
37 |
| Toplam | 9,597 |
Kaynakça
değiştir- ^ "The 41 Places to Go in 2011". The New York Times. 7 Ocak 2011. 11 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
- ^ "Kosovo improves on tourism. June 15, 2011". 10 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
- ^ Doli, Flamur (2009). Arkitektura Vernakulare e Kosovës (Slovakça). Prishtine: Association for the preservation of architectonic heritage.
- ^ Ismajli, Rexhep (2011). Kosova Vështrim Monografik (Slovakça). Prishtinë: Akademia e Shkencave dhe Arteve të Kosovës.
- ^ Crucified Kosovo. The Voice of Kosovo and Metohia. s. 9.
- ^ McAdam;D'Arcy; Deliso; Dragičević; Elliott; Marić; Mutić, Marika; Jayne; Chris; Peter; Mark; Vesna; Anja (2006). Western Balkans. Lonely Planet. ss. 269-280. ISBN 978-1-74104-729-5.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2020.