Karmaşık analizde Runge yaklaşım teoremi olarak da bilinen Runge teoremi 1885 yılında Alman matematikçi Carl Runge tarafından kanıtlanmış bir sonuçtur.

Mavi tıkız kümede holomorf olan bir f fonksiyonu ve her delikte bir nokta verilsin. f'ye sadece bu üç noktada kutupları olan rasyonel fonksiyonlarla istendiği kadar yaklaşım yapılabilir.

Teoremin ifadesi

değiştir
Runge teoremi:   karmaşık sayılar kümesi   nin tıkız bir altkümesiyse, bir   kümesinin içinde   nin sınırlı bağlantılı bileşenlerinin her birinden en az bir karmaşık sayı bulunuyorsa ve f fonksiyonu   üzerinde holomorfsa, o zaman kutupları   içinde olan rasyonel fonksiyonlardan oluşan bir   dizisi vardır öyle ki bu   dizisi f 'ye   üzerinde düzgün bir şekilde yakınsar.

  kümesinin herhangi bir noktası, bu   dizisini oluşturan rasyonel fonksiyonların kutup noktası olmak zorunda değildir. Burada bilinen ise şudur:   dizisindeki rasyonel fonksiyonların kutupları varsa, o zaman bunlar   nın içindedir.

Bu teoremi güçlü kılan şeylerden birisi de teoremdeki   kümesinin istenilen bir şekilde seçilebilmesidir. Başka bir deyişle,   nin sınırlı bağlantılı bileşenlerinden istenilen şekilde karmaşık sayılar seçilebilir. O zaman, teorem sadece bu seçilen sayılarda kutupları olan bir rasyonel fonksiyon dizisinin varlığını garanti eder.

  nin bağlantılı küme olduğu özel durumda, teoremdeki   kümesi açık bir şekilde boş olacaktır. Kutup noktaları olmayan rasyonel fonksiyonlar aslında polinomlardan başka bir şey olmadığı için, teoremin şu sonucu elde edilecektir: Eğer  ,   nin tıkız bir altkümesiyse,   bağlantılı bir kümeyse ve f fonksiyonu   üzerinde holomorfsa, o zaman f 'ye   üzerinde düzgün bir şekilde yakınsayan bir polinom dizisi   vardır.

Bu teoremin biraz daha genelleştirilmiş hali ise   kümesi Riemann küresinin, yani  ∪{∞} un, altkümesiyse ve ayrıca   nın (şimdi ∞'u da kapsayan)   kümesinin sınırsız bağlantılı bileşeninle kesişimi varsa elde edilir. Yani, üstte verilen formülasyonda rasyonel fonksiyonların sonsuzda kutupları var olabilirken, daha genel durumdaki formülasyonda, kutup   nin sınırsız bağlantılı bileşenindeki herhangi bir yerde seçilebilir.

Ayrıca bakınız

değiştir

Kaynakça

değiştir
  • John B. Conway, A Course in Functional Analysis, Springer; 2. baskı (1997), ISBN 0-387-97245-5.--Fonksiyonel Analizde Bir Ders.
  • Robert E. Greene and Steven G. Krantz, Function Theory of One Complex Variable, American Mathematical Society; 2. baskı (2002), ISBN 0-8218-2905-X.--Bir Karmaşık Değişkenli Fonksiyon Teorisi.