Silisyum tetraklorür
Silisyum tetraklorür veya tetraklorosilan, SiCl
4 formülüne sahip inorganik bileşiktir. Havada duman çıkaran renksiz uçucu bir sıvıdır. Ticari uygulamalara yönelik yüksek saflıkta silisyum ve silika üretmek için kullanılır. Klorosilan ailesinin bir parçasıdır.
| |||
Adlandırmalar | |||
---|---|---|---|
Tetrachlorosilane | |||
Diğer adlar Silicon tetrachloride Tetrachlorosilane | |||
Tanımlayıcılar | |||
3D model (JSmol)
|
|||
ChemSpider | |||
ECHA InfoCard | 100.030.037 | ||
EC Numarası |
| ||
PubChem CID
|
|||
RTECS numarası |
| ||
UNII | |||
UN numarası | 1818 | ||
CompTox Bilgi Panosu (EPA)
|
|||
| |||
| |||
Özellikler | |||
Molekül formülü | SiCl4 | ||
Molekül kütlesi | 169,90 g/mol | ||
Görünüm | renksiz sıvı | ||
Yoğunluk | 1.483 g/cm3 | ||
Erime noktası | -6.874 °C (-12.341 °F; -6.601 K) | ||
Kaynama noktası | 5.765 °C (10.409 °F; 6.038 K) | ||
Çözünürlük (su içinde) | silika oluşturarak tepkimeye girer | ||
Çözünürlük | benzen, toluen, kloroform, dietil eterde çözünür[1] | ||
Buhar basıncı | 25,9 kPa at 20 °C | ||
−88.3·10−6 cm3/mol | |||
Yapı | |||
Tetrahedral | |||
4 | |||
Termokimya | |||
Standart molar entropi (S⦵298)
|
240 J·mol−1·K−1[2] | ||
Standart formasyon entalpisi (ΔfH⦵298)
|
−687 kJ·mol−1[2] | ||
Tehlikeler | |||
GHS etiketleme sistemi: | |||
Piktogramlar | |||
İşaret sözcüğü | Warning | ||
Tehlike ifadeleri | H315, H319, H335 | ||
Önlem ifadeleri | P261, P264, P271, P280, P302+P352, P304+P340, P305+P351+P338, P312, P321, P332+P313, P337+P313, P362, P403+P233, P405, P501 | ||
NFPA 704 (yangın karosu) |
|||
Güvenlik bilgi formu (SDS) | ICSC 0574 MSDS | ||
Benzeyen bileşikler | |||
Diğer anyonlar
|
Silicon tetrafluoride Silicon tetrabromide Silicon tetraiodide | ||
Diğer katyonlar
|
Carbon tetrachloride Germanium tetrachloride Tin(IV) chloride Titanium tetrachloride | ||
Benzeyen chlorosilanes
|
klorosilan Diklorosilan Triklorosilan | ||
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
| |||
Bilgi kutusu kaynakları |
Kaynakça
değiştir- ^ P. W. Schenk (1963). "Phosphorus(V) fluoride". G. Brauer (Ed.). Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd Ed. 1. NY, NY: Academic Press. ss. 282-683.
- ^ a b Zumdahl, S. S. (2009). Chemical Principles. 6th. Houghton Mifflin. s. A22. ISBN 978-0-618-94690-7.