Kart Oyuncuları, Fransız Post-Empresyonist sanatçı Paul Cézanne’nın yağlı boya tablo serisidir. Cézanne'ın 1890'ların başındaki son döneminde yapılmış bu seride beş tablo vardır. Tablolar boyut, oyuncu sayısı ve oyunun gerçekleştiği ayar bakımından farklıdır. Cézanne ayrıca “Kart Oyuncuları” serisine hazırlık için çok sayıda çizim ve çalışma yapmıştı. Kart Oyuncuları’nın bir versiyonu 2011'de kasım 2017'ye kadar geçilmemiş, bir tabloya biçilen en yüksek fiyatla Katar Kraliyet Ailesi'ne tahmini 250 milyon $ fiyata satılmıştı.[1]

Kart Oyuncuları
Sanatçı Paul Cézanne
Yıl 1894-1895
Tür Tuval üzerine yağlıboya
Konum Musée d'Orsay

Seri, eleştirmenler tarafından 1890'ların başlarından ortalarına kadarki dönemde Cézanne'nın sanatının köşetaşı ve en beğenilen eserlerinden bazılarını yaptığı son yıllarına başlangıç olarak kabul edilir.[2]

Her tablo, Provençal köylülerini pipolarını tüttürürken ve oyun kartlarına dalmış olarak gösterir. Hepsi erkek kişileri, kağıt oynarken çalışkan, gözleri aşağıya doğru bakan, eldeki oyuna odaklanmış olarak gösterir. Cézanne, 17. yüzyıldan Hollanda ve 17. yüzyıl Fransız tür resmi'nden alınan bir motifi uyarladı; bu motifler, daha basit ortamda taş suratlı tüccarlarla değiştirilen ve genellikle tavernalarda kabadayı, sarhoş kumarbazların kart oyunlarını tasvir etti.[2][3] Türün önceki resimleri dramatik anları tasvir ederken,[4] Cézanne'ın portreleri drama, öykü ve geleneksel karakterizasyon eksikliği nedeniyle dikkat çekti.[5] Diğer iki oyunculu versiyonlarda kullanılmayan bir şarap şişesinden ziyade, 17. yüzyıl türünün öne çıkan demirbaşları olan içki ve para yokluğu vardır. Le Nain kardeşlerden birinin, sanatçının evinin yakınındaki Aix-en-Provence müzesinde asılı ve kart oyuncularını betimleyen tablosu Cézanne'ın eserlerine ilham kaynağı olarak alıntılanır.[6][7]

Tabloların modelleri, bazıları Cézanne ailesinin malikanesi olan “Jas de Bouffan”da çalışan yerel çiftçilerdi.[6] Her sahne sessiz, durgun bir konsantrasyon olarak tasvir edilmiştir; adamlar birbirlerine değil kartlarına bakarlar, kartlar belki de iş dışındaki tek iletişim araçlarıdır.[8] Bir eleştirmen sahneleri "insan natürmort" ‘ı olarak tanımlarken,[2] bir başkası erkeklerin oyunlarına yoğun şekilde odaklanması, ressamın sanatına olan ilgisini yansıtıyor diye spekülasyon yapmıştır.[9]

Tablolar

değiştir

Toplamda Cézanne'ın kart oyuncularının beş tablosu varken, son üç eser kompozisyon ve iki oyuncu sayısıyla birbirine benzer.[10] Resimlerin kesin yapılış tarihleri belli değildir.

 
The Card Players, 1890–1892, Barnes vakfı, Philadelphia, Pennsylvania

1890-1892 yılları arasında yapılmış en büyük versiyon, 134.6 x 180.3 cm (53 × 71 inç) ölçülerindedir ve tuvaldeki beş figürle en detaylısıdır. Tablo, Philadelphia, Pensilvanya'daki Barnes Vakıf müzesindir ve orada sergilenir.

 
The Card Players, 1890–1892, Metropolitan Museum of Art, New York

Uzun zamandır “Kart Oyuncuları”nın ikinci versiyonu olduğu düşünülen dört figürlü bu tablonun daha yoğun versiyonu New York'taki Metropolitan Museum of Art'dadır. 65.4 x 81.9 cm (25 3/4 x 32 1/4 inç) ölçülerindedir ve Barnes tablosunun yarısından daha küçüktür.

İki oyunculu resimlerin her birinde, iki oyuncunun arasındaki ayrım çizgisini[3] ve resmin simetrik denge merkezini temsil eden masanın ortasında bir şarap şişesi durur.[7] Üç versiyondan belki de en çok bilineni ve en sık kopyalananı Paris'teki Musée d'Orsay'dadır. 47.5 x 57 cm (17 3/4 x 22 1/2 inç) ölçüleriyle bu tablo tüm tabloların en küçüğüdür. Bu tablo en seyrek boyanmış olup "Kart Oyuncuları" serisinin sonuncusu olarak kabul edilir.[11]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Peers, Alexandra (January 2012). "Qatar Purchases Cézanne's The Card Players for More Than $250 Million, Highest Price Ever for a Work of Art". Vanity Fair. 21 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2012. 
  2. ^ a b c Dorment, Richard (25 Ekim 2010). "Paul Cézanne: The Card Players, Courtauld Gallery, review". The Telegraph. 13 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2011. 
  3. ^ a b Rosenberg, Karen (10 Şubat 2011). "Workers at Rest: Smoking and Playing Cards". The New York Times. 1 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2011. 
  4. ^ Murphy, Richard A (1968). The World of Cézanne. New York: Time-Life Books. s. 111. 
  5. ^ Wadley, Nicholas (1975). Cézanne and his art. New York: Galahad Books. s. 58. ISBN 0-88365-248-X. 
  6. ^ a b Salinger, Margaretta M. (Yaz 1968). "Windows Open to Nature" (PDF). The Metropolitan Museum of Art Bulletin. The Metropolitan Museum of Art. 27 (1). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 18 Nisan 2011. 
  7. ^ a b Gaunt, William (1970). Impressionism: A Visual History. New York: Praeger Publishers. s. 256. 
  8. ^ Barnett, Laura (7 Kasım 2010). "Another view Cézanne's The Card Players". The Guardian. 13 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2011. 
  9. ^ Schjeldahl, Peter. "Game Change: Cézanne, card players, and the birth of modernism". The New Yorker (28 February 2011): 78. 27 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2011. 
  10. ^ Schapiro, Meyer (1988). Cézanne. New York: Harry N. Abrams. s. 94. ISBN 0-8109-1043-8. 
  11. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; MurphyB isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)