Yedi Güzel Adam

Bu madde bir edebiyat topluluğu hakkındadır. Aynı adlı dizi için Yedi Güzel Adam (dizi) sayfasına bakınız.

Türk edebiyatında Yedi Güzel Adam olarak anılan, çoğunluğu Kahramanmaraşlı yazar ve şairlerden meydana gelen bir edebî oluşum. Necip Fazıl Kısakürek ile Sezai Karakoç’un fikir/sanat anlayışını benimseyen 1930’lu ve 40’lı yıllarda dünyaya gelen, ilerleyen yıllarda Kahramanmaraş Lisesi (Kara Lise)’nde yolları kesişen, henüz lise çağlarında başlayan dostluklarına ve edebi faaliyetlerine liseden sonra da devam ederek 1970, 80 ve 90’lı yıllarda adından söz ettiren şair ve yazarlardan oluşur. Ekipteki isimler şu şekildedir: Nuri Pakdil, Cahit Zarifoğlu, Erdem Bayazıt, Rasim Özdenören, Alaeddin Özdenören, Mehmet Akif İnan ve Ali Kutlay. Mehmet Akif İnan Maraşlı olmayıp Şanlıurfalı’dır. Fakat liseyi Kahramanmaraş’ta ekipteki diğer isimlerle birlikte okumuştur. Bazı kaynaklarda sıralamada Ali Kutlay yerine Sezai Karakoç’un adı da geçmektedir.

Bu edebi oluşum henüz lise yıllarındayken kendilerinden birkaç yaş büyük olan Nuri Pakdil öncülüğünde Hamle dergisini çıkarır. Hamle’de Sezai Karakoç da yazar. “Çay” ve “Sessiz Müzik” şiirler ilk kez Hamle’de yayımlanır. Sonra ekip hemen hemen hiç dağılmadan Büyük Doğu, Şiir Sanatı, Diriliş, Yeni İstiklal, Bugün ve Edebiyat gibi önemli dergi ve gazetelere yayın desteği sağlar. Daha sonra bu oluşum Mavera dergisini çıkarır. Oluşumun isim babalığı A. Cahit Zarifoğlu’na atfedilir. Fakat bu adlandırma doğrudan onun tarafından bu ekip kastedilerek yapılmış bir adlandırma değildir. Zarifoğlu’nun Mavera Dergisi’nde yayımladığı şiirleri daha sonra Yedi Güzel Adam (1973) başlığıyla kitaplaşınca Mavera dergisini çıkaran bu ekip şairin aynı ismi taşıyan şiirinden mülhem edebiyat çevrelerince bu şekilde adlandırılmıştır.

Genç edebiyatçıların 60’lı yıllardaki bir araya gelişlerini anlatan ve 2014-2015 yılları arasında TRT 1’de yayımlanan aynı isimdeki televizyon dizisinden sonra Yedi Güzel Adam çok daha popüler olmaya başlar. Rasim Özdenören bu beraberliği “Allah’ın bir lütfu” olarak değerlendirir. Zarifoğlu’nun şiirinde ya da başka yazısında bir ekol, oluşum yahut edebi hareket imasında bulunmadığı ve şahıs adı da vermediği bu oluşum daha sonra tutuldu ve Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatında İslami eğilimleri ağır basan bir edebi oluşum olarak yorumlandı. Aslında ortak bir edebi görüşü yahut ortak bir çıkış manifestosu bulunmayan bu isimleri bir ekol ya da bir edebi hareket olarak kabul etmek doğru değildir. Nitekim oluşumun içinde yer alanlar hiçbir zaman böyle bir iddiada bulunmamıştır.