Muhsin el-Barazi
Muhsin el-Barazi (Arapça: محسن البرازي; 1904 - 14 Ağustos 1949) Suriyeli Kürt bir avukat, akademisyen ve siyasetçiydi. 1949'da Suriye'nin 24. başbakanı olarak kısa bir dönem görev yaptı ve hükûmetinin bir darbe ile devrilmesinin ardından idam edildi.
Muhsin el-Barazi Arapça: محسن البرازي | |
---|---|
24. Suriye Başbakanı | |
Görev süresi 25 Haziran 1949 - 14 Ağustos 1949 | |
Başkan | Hüsnü Zaim |
Yerine geldiği | Hüsnü Zaim |
Yerine gelen | Haşim el-Etâsî |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | 1904 Hama, Osmanlı Suriyesi, Osmanlı İmparatorluğu |
Ölüm | 14 Ağustos 1949 (44-45 yaşlarında) Şam, Suriye |
İlk yılları
değiştirHama'da doğan el-Barazi Kürt kökenliydi.[1] Fransa'da eğitim görmüş, 1930 yılında Paris Üniversitesinden hukuk diploması almış ve daha sonra Şam Üniversitesinde hukuk profesörü olmuştur. 1933 yılında bir dizi etkili Arap düşünürle birlikte Avrupa'nın sömürgeci etkisine karşı koymak amacıyla Ulusal Eylem Birliğini kurdu. Diğer kurucu üyeler arasında tarihçi ve profesör Konstantin Züreyk, filozof Zeki el-Arsuzi ve politikacı Sabri el-Aseli de vardı. Birlik, Suriye ve Lübnan'da çok başarılı oldu ve Fransız ve İngiliz mandalarının kaldırılması ve Arap ülkelerinin ekonomik entegrasyonu çağrısında bulundu.[2]
Siyasi kariyer
değiştirEl-Barazi, Nisan ve Eylül 1941 tarihleri arasında Halid el-Azm'ın ilk kabinesinde eğitim bakanı olarak görev yaptı. Devlet Başkanı Şükri el-Kuvvetli 1943'te onu kişisel yardımcısı olarak atadı ve 1946'da ülke Fransa'dan bağımsızlığını kazandığında el-Barazi Devlet Başkanı'nın en yakın danışmanı oldu. El-Kuvvetli'nin hukuk danışmanı, konuşma yazarı, sırdaşı ve diğer ülkelerdeki kişisel elçisi olarak görev yaptı.[2]
Başbakanlık
değiştirMart 1949'da el-Kuvvetli hükûmeti, Genelkurmay Başkanı Hüsnü Zaim liderliğindeki bir askeri darbe ile devrildi. El-Barazi, el-Kuvvetli'nin ortakları arasında pozisyonunu koruyan tek kişiydi ve Zaim'in en yakın danışmanı oldu. Temmuz 1949'da Zaim, el-Barazi'yi yeni başbakan olarak atadı. El-Barazi; Suudi Arabistan, Ürdün, Mısır ve Lübnan'daki Arap liderlerle olan geniş bağlantılarını Zaim rejimine destek toplamak için kullandı.[2]
İsrail ile müzakereler
değiştirEl-Barazi, iki ülke arasında bir barış anlaşması imzalamak ve İsrail Başbakanı David Ben-Gurion ile Zaim arasında olası bir zirveyi görüşmek üzere İsrail ile gizli müzakereler yürütmekle görevlendirildi. Görüşmeler ileri seviyelere ulaştı ve İsrail Dışişleri Bakanı Moşe Şaret 6 Ağustos 1949'da resmi barış görüşmeleri için bir tarih belirlemek üzere el-Barazi ile temasa geçti.[2]
Suriye Sosyal Milliyetçi Partisi
değiştirEl-Barazi ayrıca Zaim ile Lübnan Başbakanı Riyad es-Sulh arasında, Suriye Sosyal Milliyetçi Partisinin (SSNP) kurucusu Antun Sadi'nin idam edilmek üzere Lübnan'a iade edilmesini öngören bir anlaşmaya aracılık etmekle de tanınıyordu. Buna karşılık Lübnan da Zaim rejimine açık destek verdi ve Temmuz 1949'da iki lider arasında yapılan zirvede uzun vadeli bir dizi ekonomik anlaşmayı kabul etti. Sadi'nin idamı ve Zaim'in onun teslim edilmesindeki rolü, daha sonra Zaim'in düşüşüne neden olacak olan bir grup SSMP subayını kızdırdı.[2]
Devriliş ve idam
değiştirAlbay Sami el-Hinnavi, diğer bazı SSMP subaylarıyla birlikte 14 Ağustos 1949'da Zaim rejimini deviren bir darbeye liderlik etti. Zaim ve el-Barazi sabahın erken saatlerinde yakalanarak Şam'daki askeri kışlada kurşuna dizilerek idam edildiler.[3]
Torunu Arwa Damon CNN Kıdemli Uluslararası Muhabiri, kuzeninin torunu Azad el-Barazi ise yüzücüdür.[4]
Kaynakça
değiştir- ^ Olmert, Josef; Ph.D. (16 Ekim 2019). "KURDS, SYRIANS AND TURKS". Palm Beach Center for Democracy and Policy Research (İngilizce). 24 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2021.
- ^ a b c d e Moubayed, Sami M. (2006). Steel & Silk: Men & Women Who Shaped Syria 1900–2000. Cune Press. ss. 204-205. ISBN 1-885942-41-9.
- ^ Moubayed, Sami M. (2000). Damascus Between Democracy and Dictatorship. University Press of America. ss. 48-50. ISBN 978-0-7618-1744-4.
- ^ Heidi Mitchell (19 Kasım 2012). "Facing the Truth: CNN's Arwa Damon". Vogue. ss. 1-3. 14 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2014.