Yedi Günde Ren Nehrine

Sovyet Askeri Simülasyon Tatbikatı

Yedi Günde Ren Nehrine (İngilizceSeven Days to the River Rhine) 1979'da Varşova Paktı tarafından düzenlenen çok gizli bir Askeri Tatbikat. Sovyet Bloku'nun Nato ve Varşova Paktı arasındaki 7 günlük bir nükleer savaş görüşünü simüle ediyordu.[1][2][3]

Eğitim Tatbikatı (Yedi Günde Ren Nehrine)
Soğuk Savaş

1976 haritasında olası saldırı doğrultuları Varşova Paktı kuvvetlerinden Orta Avrupa'ya
Tarih1979
Bölge
Sebep Polonya'ya olası bir Nato saldırısı
Sonuç Bilinmiyor, asla denenmedi.
SALT II antlaşması imzalandı.
Denenseydi amaç Varşova Paktı zaferiydi
Taraflar

Varşova Paktı

Olası Sovyet uydularındaki komünist partiler:

Olası Sovyet Uydularındaki Komünist Partiler
(Lyon'a 9 günde genişleme planı):

 NATO

 Avusturya
Komutanlar ve liderler
Sovyetler Birliği Leonid Brezhnev
Sovyetler Birliği Dmitriy Ustinov
Sovyetler Birliği Nikolai Ogarkov
Sovyetler Birliği Alb. Gen. Yuri Zarudin
Sovyetler Birliği Gen. Yevgeni F. Ivanovski
Bulgaristan Halk Cumhuriyeti Todor Zhivkov
Bulgaristan Halk Cumhuriyeti Dobri Dzhurov
Çekoslovakya Gustáv Husák
Çekoslovakya Martin Dzúr
Doğu Almanya Erich Honecker
Doğu Almanya Heinz Hoffmann
Macaristan Halk Cumhuriyeti János Kádár
Macaristan Halk Cumhuriyeti Lajos Czinege
Polonya Edward Gierek
Polonya Wojciech Jaruzelski
Avusturya Franz Muhri
Belçika Louis Van Geyt
Danimarka Jørgen Jensen
Hollanda Marcus Bakker
Fransa Georges Marchais
Amerika Birleşik Devletleri Jimmy Carter
Amerika Birleşik Devletleri Harold Brown
Amerika Birleşik Devletleri David C. Jones
Birleşik Krallık James Callaghan
Birleşik Krallık Margaret Thatcher
Belçika Paul Vanden Boeynants
Belçika Wilfried Martens
Belçika José Desmarets
Kanada Pierre Trudeau
Kanada Joe Clark
Danimarka Anker Jørgensen
Danimarka Poul Søgaard
Fransa Valery Giscard d'Estaing
Fransa Yvon Bourges
Batı Almanya Helmut Schmidt
Batı Almanya Hans Apel
İtalya Giulio Andreotti
İtalya Francesco Cossiga
İtalya Attilio Ruffini
Lüksemburg Gaston Thorn
Lüksemburg Pierre Werner
Lüksemburg Émile Krieps
Hollanda Dries van Agt
Hollanda Willem Scholten
Norveç Odvar Nordli
Türkiye Bülent Ecevit
Türkiye Süleyman Demirel
Avusturya Bruno Kreisky
Avusturya Otto Rösch
Kayıplar
Nato'nun Polonyaya ilk saldırısına yanıt olarak gerçekleşecekti. Böyle bir saldırının Vistül Nehri yakınlarındaki 2 milyon ani Leh ölümüne sebep olacağı tahmin ediliyordu Gerçekleşseydi Batı Almanya'da ağır kayıplar tahmin ediliyordu
Avrupa'nın en önemli nehirlerinden biri olan Ren Nehri

Gizliliğini Kaldırma

değiştir

Bu olası 3. Dünya Savaşı Senaryosu Polonya Savunma Bakanı Radosław Sikorski tarafından Kanun ve Adalet Partisinin 2005 Polonya Seçimlerindeki zaferinden sonra binlerce Varşova Paktı dokümanıyla beraber kamuoyunu ülkenin komünist geçmişini geride bırakıp Lehleri eski rejime karşı cephe aldırmak için açıklandı.[2][3][4] Sikorski, eski rejimle ilgili belgelerin gizliliğinin kaldırılacağını ve 2006'da Ulusal Anma Enstitüsü aracılığıyla yayınlanacağını belirtti.[2][4]

Dosyalar ayrıca 1968'de Varşova Paktı'nın Prag Baharına işgal cevabı olan Danube Operasyonuyla ilgili belgeler de içeriyordu.[2][3] Bir diğer ilgili dosyalar da 1970 Polonya Protestoları ve 1980lerin sıkıyönetim dönemiyle ilgiliydi.[2][3][4]

Çekya[5] ve Macaristan[6] ilgili dosyaların gizliliğini 1990'larda kaldırdı. Leh Hükûmetinin ilk doküman teşhirleri de bu dönemde olmuştu.[7][8]

Muharebe Taslağı

değiştir

Vistül Nehri Havzasındaki Leh ve Çekoslovak şehirlerine Nato nükleer ilk saldırısının ardından Varşova Paktı komutanlarının Doğu Almanya'nın işgalini önlemek için ülkeye takviye gönderecekleri bir savaş senaryosuydu.[2][3][4] Plana göre 2 Milyon kadar Leh sivilin böyle bir savaşta ölmesini ve Polonya'nın operasyonel gücünün tamamen yok olması bekleniyordu.[2][3][4] Sovyetler cevap olarak Batı Almanya, Belçika, Hollanda, Danimarka ve Kuzeydoğu İtalya'ya nükleer karşı saldırı düzenleyeceklerdi.[2][3]

Nükleer Misilleme

değiştir

Yayınlanan planla ilgili haritalar birçok Nato devletinde nükleer saldırı gösteriyor ancak hem Fransa hem Birleşik Krallık saldırılara dahil edilmemiş. Bu eksikliğin nedeniyle ilgili birkaç olasılık var, en muhtemeli Fransa ve Birleşik Krallığın ikisinin de nükleer silahlı ülkeler olması ve uluslarına karşı düzenlenen bir nükleer saldırıya misliyle karşılık verebilecek bir nükleer cephaneliğe sahip olmalarıdır.[2][3][5][9]

Force de Frappe (saldırı gücü) dissuasion du faible au fort (zayıftan güçlüye caydırıcılık) diye bilinen bir nükleer strateji uyguladı. Karşı değer stratejisi olarak kabul edilebilecek bu strateji Fransa'yı hedef alacak bir nükleer saldırıya Sovyet Bloğu şehirlerine yapılacak karşı saldırıyı ima ediyordu.[2][3]

Ancak The Guardian Gazetesi araştırmasında bu seçeneği düşük görüyor ve olası senaryoyu şöyle açıklıyordu; "Fransa muhtemelen saldırıdan kurtulacaktı çünkü Nato'nun entegre yapısının üyesi değildi. Nato'nun her zaman kalbinde yer alan Britanya da saldırıdan kurtulacaktı bu da Moskova'nın güçlerini fazla zorlamamak için Ren'de durmak istediği fikrini öne çıkarıyor."[2][3]

1966'da Cumhurbaşkanı Charles de Gaulle Fransa'yı Nato'nun entegre askeri komuta yapısından çekti. Pratikte Fransa Nato üyesi olarak kalmasına ve örgütün siyasi oluşumlarına tam katılmasına rağmen artık Nükleer Planlama Grubu ve Savunma Planlama Komitesi gibi belli komitelerde temsil edilmiyordu. Yabancı kuvvetler Fransız topraklarından çıkarıldı ve Fransız kuvvetleri geçici olarak Nato Komutanlıklarından geri çekildi.[10] Karargahı Fransa Almanya Sınırındaki Strazburg'da bulunan Fransız 1. Ordusu Fransa'yı savunmasının yanı sıra Nato'nun Batı Almanya'yı destekleyen operasyonlarını kontrol eden ana saha karargahıydı. Fransa resmi olarak Nato'nun komuta yapısının parçası olmasa da Nato'nun Batı Almanya'daki düzenli müşterek tatbikatlarına katılımıyla ima ettiği üzere Varşova Paktı'nın saldırması durumunda Fransa'nın yardıma gideceği yaygın bir inançtı. Bu yüzden Fransız 2. Kolordusu'nun iki tümeni ve karargahları Nato'nun Abd liderliğindeki Merkez Ordu Grubunu savaş zamanı görevinde desteklemek üzere kalıcı olarak Batı Almanya'ya konuşlandırıldı.[11]

Plana göre Britanya'da birçok yüksek değerli hedefin (RAF Fylingdales, RAF Mildenhall ve RAF Lakenheath gibi) konvansiyonel bir şekilde vurulması gerekiyordu ancak nükleer saldırının çok daha etkili olacağı düşünülüyor (Sovyet liderliği için Batı Avrupa'daki ilk saldırılarının da göstereceği üzere kullanışlı bir seçenek olacaktı). Planda ayrıca ABD Hava Kuvvetleri av-bombardıman uçaklarının özellikle de F-111 Aardvark'ın nükleer saldırılarda görev alacağını ve bu İngiliz üslerinden kalkış yapacakları belirtiliyor.[2][3]

Sovyetler böyle bir çatışmanın tümünde toplam 7.5 megatona yakın atom silahını kullanmayı planladı.[6]

Bilinen Hedefler

değiştir

Avusturya başkenti Viyana iki 500 kiloton bombayla vurulacaktı.[6] İtalyada, Vicenza, Verona, Padua ve birkaç askeri üs birer 500 kiloton bombayla vurulacaktı.[6] Macaristan Viyana'yı ele geçirecekti.[5]

Batı Almanya'daki Stuttgart, Münih ve Nürnberg nükleer silahlarla yok edilip Çekoslovaklar ve Macarlarca ele geçirileceklerdi.[5]

Danimarkadaki ilk nükleer hedefler Roskilde ve Esbjerg'di. Roskilde askeri önemi olmasa da Sjælland Adasının(Zealand) ikinci büyük şehriydi ve Danimarka Başkenti Kopenhag'a yakındı (Kopenhag'ın merkezinden Roskilde'ye olan mesafe sadece 35 km). Hedef alınmasının diğer nedeni de kültürel ve tarihsel öneminin Danimarka nüfusunda ve ordusunda oluşturacağı düşünülen moral bozukluğuydu. Ülkenin beşinci büyük şehri Esbjerg Nato takviyelerinin ulaşımında geniş liman kapasitesiyle önemli rol alabileceği için hedef alınacaktı. Eğer bu ilk iki saldırıdan sonra Danimarka direnişi devam ederse diğer hedefler bombalanacaktı.[12]

Ek Planlar

değiştir

Sovyetler Birliği dokuzuncu günde Lyon'a ulaşıp Pirenelerde final pozisyonu için bastırmayı planladı.[5]Çekoslovakya zamanında planının fazla iyimser olduğunu düşündü, günümüzün bazı batılı planlamacıları ise böyle bir hedefin gerçekci olmadığına hatta ulaşılamaz olduğuna inanıyor.[5]

Ayrıca Bakınız

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Findlay, Christopher (28 Kasım 2005). "Poland reveals Warsaw Pact war plans". International Relations And Security Network. ETH Zurich. 9 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2014. 
  2. ^ a b c d e f g h i j k l Watt, Nicholas (26 Kasım 2005). "Poland risks Russia's wrath with Soviet nuclear attack map". The Guardian. 29 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013. 
  3. ^ a b c d e f g h i j k Rennie, David (26 Kasım 2005). "World War Three seen through Soviet eyes". Daily Telegraph. 2 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013. 
  4. ^ a b c d e "Poland Opens Secret Warsaw Pact Files". Rferl.org. 25 Kasım 2005. 9 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013. 
  5. ^ a b c d e f Samuel, Henry (20 Eylül 2007). "Soviet plan for WW3 nuclear attack unearthed". Daily Telegraph. 1 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013. 
  6. ^ a b c d Tweedie, Neil (1 Aralık 2001). "Vienna was top of Soviet nuclear targets list". Daily Telegraph. 2 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2013. 
  7. ^ "Warsaw Pact War Plans". GlobalSecurity.org. 31 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  8. ^ Lunak, Petr (2001). "Reassessing the Cold War alliances". NATO Review. 24 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  9. ^ "Moscow's blueprint resembles thriller's plot". Daily Telegraph. 26 Kasım 2005. 10 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2018. 
  10. ^ "NATO left Paris, but France did not leave NATO". 31 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2019. 
  11. ^ Davies, R Mark. "French Orders of Battle & TO&Es 1980–1989 v2.2" (PDF). FireAndFury.com. 29 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  12. ^ Niels Lillelund; Jette Elbæk Maressa (18 Ocak 2003). "Atomplaner mod Danmark under Den Kolde Krig" [Nuclear plans against Denmark during the Cold War] (Danca). Jyllands Posten. 22 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2019. 
General