1955 Formula 1 sezonu

1955 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu
Önceki: 1954	Sonraki: 1956
Pilotlar • Pistler • Yarışlar

1955 Formula 1 sezonu, FIA Formula 1 motor yarışlarının dokuzuncu sezonudur.
16 Ocak 1955 ile 11 Eylül 1955 arasında yapılan yedi yarışla altıncı Dünya Sürücüler Şampiyonası'na ev sahipliği yapmıştır. Ayrıca şampiyona dışı birkaç yarış da yapılmıştır.

Juan Manuel Fangio üst üste ikinci Dünya Şampiyonası şampiyonluğunu kazandı. Toplamda üçüncü şampiyonluğunu elde eden Fangio böylece bir rekor kırdı. Bu rekor 1993'te Alain Prost tarafından kırıldı. Fangio'nun şampiyonluğu, 2014'ten önce bir Mercedes pilotunun kazandığı son şampiyonluk oldu.

Sezon içinde bazı ölümlü kazalar gerçekleşti.. 1955 Indianapolis 500'de Manny Ayulo ve önceki iki yarışın galibi Bill Vukovich hayatlarını kaybetti. İtalyan Mario Alborghetti, şampiyona dışı yapılan Pau Grand Prix'sinde öldü. 1952 ve 1953 Dünya Şampiyonu Alberto Ascari, Monza'da bir Ferrari 750 Monza'yı test ederken yaptığı kazayla öldü. Pierre Levegh ise, 83 seyirciyle birlikte 1955 Le Mans faciasında öldü. Bu nedenlerle dört F1 Grand Prix'sinin iptal edildi.

Takımlar ve sürücüler

Aşağıdaki takımlar ve sürücüler 1955 FIA Dünya Şampiyonasında yarışmıştır. Indianapolis 500'de yarışanlar listeye dahil değildir.

Takım	Üretici	Şasi	Motor	Lastik	Sürücü	Yarışlar
Daimler Benz AG	Mercedes	W196	Mercedes M196 2.5 L8	C	Juan Manuel Fangio	1–2, 4–7
					Karl Kling	1, 4–7
					Stirling Moss	1–2, 4–7
					Hans Herrmann	1–2
					André Simon	2
					Piero Taruffi	6–7
Scuderia Ferrari	Ferrari	625 555	Ferrari 555 2.5 L4	E	Umberto Maglioli	1, 7
					José Froilán González	1
					Maurice Trintignant	1–2, 4–7
					Harry Schell	2, 4
					Piero Taruffi	2, 4
					Paul Frère	2, 4
					Mike Hawthorn	5–7
					Eugenio Castellotti	5–7
					Giuseppe Farina	1–2, 4
	Lancia	D50	Lancia DS50 2.5 V8		Giuseppe Farina	7
Officine Alfieri Maserati	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P	Jean Behra	1–2, 4–7
					Roberto Mieres	1–2, 4–7
					Sergio Mantovani	1
					Luigi Musso	1–2, 4–7
					Carlos Menditeguy	1, 7
					Clemar Bucci	1
					Harry Schell	1
					Cesare Perdisa	2, 4
					André Simon	6
					Peter Collins	7
					Horace Gould	7
Alberto Uría	Maserati	A6GCM	Maserati 250F1 2.5 L6	P	Alberto Uría	1
Scuderia Lancia	Lancia	D50	Lancia DS50 2.5 V8	P	Alberto Ascari	1–2
					Luigi Villoresi	1–2, 7
					Eugenio Castellotti	1–2, 4
					Louis Chiron	2
Equipe Gordini	Gordini	T16	Gordini 23 2.5 L6	E	Élie Bayol	1–2
					Pablo Birger	1
					Jesús Iglesias	1
					Robert Manzon	2, 5–6
					Jacques Pollet	2, 5, 7
					Hermano da Silva Ramos	5–7
					Mike Sparken	6
					Jean Lucas	7
Ecurie Rosier	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P	Louis Rosier	2, 4–5
Vandervell Products	Vanwall	VW 55	Vanwall 254 2.5 L4	P	Mike Hawthorn	2, 4
					Ken Wharton	6–7
					Harry Schell	6–7
Stirling Moss Ltd	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Lance Macklin	2, 6
					Johnny Claes	4
					Peter Walker	5
					John Fitch	7
E.N. Whiteaway	HWM-Alta	53	Alta GP 2.5 L4	D	Ted Whiteaway	2
Equipe Nationale Belge	Ferrari	625	Ferrari 625 2.5 L4	E	Johnny Claes	5
Gould's Garage (Bristol)	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Horace Gould	5–6
Connaught Engineering	Connaught-Alta	B	Alta GP 2.5 L4	D	Kenneth McAlpine	6
Connaught Engineering	Connaught-Alta	B	Alta GP 2.5 L4	D	Jack Fairman	6
R.R.C. Walker Racing Team	Connaught-Alta	B	Alta GP 2.5 L4	D	Tony Rolt	6
R.R.C. Walker Racing Team	Connaught-Alta	B	Alta GP 2.5 L4	D	Peter Walker	6
Leslie Marr	Connaught-Alta	B	Alta GP 2.5 L4	D	Leslie Marr	6
Cooper Car Company	Cooper-Bristol	T40	Bristol BS1 2.0 L6	D	Jack Brabham	6
Owen Racing Organisation	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Peter Collins	6
Gilby Engineering	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Roy Salvadori	6
Scuderia Volpini	Arzani-Volpini-Maserati	F1	Maserati 4CLT 2.5 L4	P	Luigi Piotti	7

Stirling Moss, Juan Manuel Fangio'nun yanında Mercedes'e katıldı.

Takım ve sürücü değişiklikleri

Stirling Moss, Juan Manuel Fangio'nun 1954 sezonunda yaptığı gibi Maserati'den Mercedes'e geçti.
Maserati, Gordini'den Jean Behra'yı takıma aldı. Ardından Fransız ekip 1953'te ve önceki yıllardaki pilotları Robert Manzon ile yeniden bir araya geldi.
Vanwall, Ferrari'den Mike Hawthorn'u takıma aldı, böylece Peter Collins daha sonra British Racing Motors olacak olan Owen Racing Organiation'a geçti.
Lancia 1954 sezonun sonunda Formula 1'e girmişti. 1955 sezonunda tam zamanlı olarak yer aldı. Alberto Ascari, Luigi Villoresi ve Eugenio Castellotti takım adına yarıştı.

Takvim

Yarış no	Grand Prix	Pist	Tarih
1	Arjantin Grand Prix	Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires	16 Ocak
2	Monako Grand Prix	Circuit de Monaco, Monte Carlo	22 Mayıs
3	Indianapolis 500	Indianapolis Motor Speedway, Speedway	30 Mayıs
4	Belçika Grand Prix	Circuit de Spa-Francorchamps, Stavelot	5 Haziran
5	Hollanda Grand Prix	Circuit Zandvoort, Zandvoort	19 Haziran
6	Britanya Grand Prix	Aintree Motor Racing Circuit, Merseyside	16 Haziran
7	İtalya Grand Prix	Autodromo Nazionale di Monza, Monza	11 Eylül

Takvim değişiklikleri

Monako ve Hollanda Grand Prix'leri, sırasıyla 1952 ve 1953 yıllarından sonra takvime geri döndü.
Britanya Grand Prix'si, iki pist arasındaki etkinlik paylaşımı düzenlemesine uygun olarak Silverstone'dan Aintree'ye taşındı.

İptal Edilen Grandprixler

Yarış no	Grand Prix	Pist	Tarih
1	Fransa Grand Prix	Reims-Gueux, Gueux	3 Temmuz
2	Almanya Grand Prix	Nürburgring, Nürburg	31 Temmuz
3	İsviçre Grand Prix	Circuit Bremgarten, Bern	21 Ağustos
4	İspanya Grand Prix	Pedralbes Circuit, Barcelona	23 Ekim

Le Mans faciasının ardından, Fransa Grand Prix'sinin 3 Temmuz'dan 25 Eylül'e kaydırılmasına karar verildi. Daha sonra ise Almanya, İsviçre ve İspanya yarışlarıyla birlikte iptaline karar verildi.
Pedralbes ve Bremgarten pistleri bir daha yarışlar için kullanılmadı. İsviçre'de 2018 Zürih ePrix'sine kadar motor yarışları tamamen yasaklandı.

Puanlama Sistemi

Yarışları ilk beşte bitiren pilotlara puanlar verildi ve bitiş pozisyonuna bakılmaksızın en hızlı turu atanlara ek bir puan verildi. Şampiyonaya yalnızca en iyi beş sonuç dahil edildi. Aracı paylaşımlı kullanan pilotlar, yarışı puan alan bir pozisyonda bitirirse her sürücü alınan puanları paylaştı. Birden fazla sürücü aynı en hızlı turu kaydettiğinde, en hızlı tur puanı sürücüler arasında eşit olarak bölündü. Parantez içinde olmayan sayılar şampiyona puanları; parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanlardır. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:

Sıra	1.	2.	3.	4.	5.	e.
Puan	8	6	4	3	2	1
Kaynak:^[1]

Sürücüler Klasmanı

No.	Sürücü	ARG	MON	500	BEL	NED	GBR	ITA	Puan
1	Juan Manuel Fangio	1^E	(YD^PE)		1^E	1^P	2	1P	40 (41)
2	Stirling Moss	4† / YD	9		2	2	1^PE	YD^E	23
3	Eugenio Castellotti	YD†	2		YD^P	5	6† / YD	3	12
4	Maurice Trintignant	2† / 3† / YD	1		6	YD	YD	8	11 ¹⁄₃
5	Nino Farina	2† / 3†	4		3			DNS	10 ¹⁄₃
6	Piero Taruffi		8†		DNS		4	2	9
7	Bob Sweikert			1					8
8	Roberto Mieres	5	YD		5†	4^E	YD	7	7
9	Jean Behra	6† / YD† / YD	3† / YD†		5† / YD	6	YD	4	6
10	Luigi Musso	7† / Ret†	YD		7	3	5	YD	6
11	Karl Kling	4† / Ret			YD	YD	3	YD	5
12	Jimmy Davies			3					4
13	Tony Bettenhausen			2†					3
14	Paul Russo			2†					3
15	Paul Frère		8†		4				3
16	Johnny Thomson			4					3
17	José Froilán González	2^P†							2
18	Cesare Perdisa		3† / YD†		8				2
19	Luigi Villoresi	YD† / YD	5					DNS	2
20	Carlos Menditeguy	YD† / YD						5	2
21	Umberto Maglioli	3†						6	1 ¹⁄₃
22	Hans Herrmann	4†	DNQ						1
23	Walt Faulkner			5†					1
24	Bill Homeier			5†					1
25	Bill Vukovich			YD^E					1
—	Mike Hawthorn		YD		YD	7	6†	10	0
—	Harry Schell	6† / 7† / YD†	YD		DNS		9† / YD	YD	0
—	Louis Chiron		6						0
—	Andy Linden			6					0
—	Jacques Pollet		7			10		YD	0
—	Al Herman			7					0
—	Mike Sparken						7		0
—	Sergio Mantovani	7† / Ret†							0
—	Hermano da Silva Ramos					8	YD	YD	0
—	Lance Macklin		DNQ				8		0
—	Pat O'Connor			8					0
—	Louis Rosier		YD		9	9			0
—	Ken Wharton						9†	YD	0
—	Jimmy Daywalt			9					0
—	John Fitch							9	0
—	Pat Flaherty			10					0
—	Duane Carter			11					0
—	Johnny Claes				DNS	11			0
—	Chuck Weyant			12					0
—	Eddie Johnson			13					0
—	Jim Rathmann			14					0
—	Robert Manzon		YD			YD	YD		0
—	Horace Gould					YD	YD	YD	0
—	Alberto Ascari	YD	YD						0
—	Élie Bayol	YD	YD						0
—	André Simon		YD				YD		0
—	Peter Collins						YD	YD	0
—	Peter Walker					YD	YD†		0
—	Jesus Iglesias	YD							0
—	Pablo Birger	YD							0
—	Alberto Uría	YD							0
—	Don Freeland			YD					0
—	Cal Niday			YD					0
—	Şablon:BayraksimgeUSA Art Cross			YD					0
—	Shorty Templeman			YD					0
—	Sam Hanks			YD					0
—	Keith Andrews			YD					0
—	Johnnie Parsons			YD					0
—	Eddie Russo			YD					0
—	Ray Crawford			YD					0
—	Jimmy Bryan			YD					0
—	Jack McGrath			YD					0
—	Al Keller			YD					0
—	Johnny Boyd			YD					0
—	Ed Elisian			YD					0
—	Rodger Ward			YD					0
—	Jerry Hoyt			YD^P					0
—	Jimmy Reece			YD					0
—	Fred Agabashian			YD					0
—	Kenneth McAlpine						YD		0
—	Jack Brabham						YD		0
—	Roy Salvadori						YD		0
—	Leslie Marr						YD		0
—	Jean Lucas							YD	0
—	Clemar Bucci	YD†							0
—	Tony Rolt						YD†		0
—	Ted Whiteaway		DNQ						0
—	Jack Fairman						DNS		0
—	Luigi Piotti							DNS	0
No.	Sürücü	ARG	MON	500	BEL	NED	GBR	ITA	Puan	Puan
Kaynak:Formula 1

Renk	Sonuç
Altın	Birinci
Gümüş	İkinci
Bronz	Üçüncü
Yeşil	Puanla bitirdi
Mavi	Puansız bitirdi
Mor	Yarış Dışı (YD)
Kırmızı	Sıralama zamanı yok (DNQ)
Siyah	Diskalifiye (Dis.)
Beyaz	Başlamadı (DNS)
Boş	Katılmadı (DNA)
	Yaralandı (INJ)
	Kabul edilmedi (EX)
	Çekildi (WD)
İşaret	Anlamı
E	En hızlı tur
P	Pol pozisyonu
†	Yarışın %90'ını tamamlamış pilotlar, yarışı tamamlamış olarak kabul edilir.
_{altsimge sayısı}	Sprint sıralamadaki puan alma derecesi

İtalik yazılar en hızlı turu gösterir (1 puan verilir - puan en hızlı turu atan sürücüler arasında eşit olarak paylaşılır)
Kalın harfler pol pozisyonunu göstermektedir
† = Birden fazla sürücü tarafından kullanılan araç

Kaynakça

^ "Dünya Şampiyonası puan sistemleri". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020.

[8WPointsSystems-1] "Dünya Şampiyonası puan sistemleri". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020.

[1]