1957 Formula 1 sezonu

1957 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu
Önceki: 1956	Sonraki: 1958
Pilotlar • Pistler • Yarışlar

1957 Formula 1 sezonu, FIA'nın düzenlediği Formula 1 şampiyonasının on birinci sezonuydu. 13 Ocak - 8 Eylül 1957 tarihleri arasında sekiz yarıştan oluşan yedinci şampiyona düzenlendi. Sezon içinde şampiyona dışı dokuz yarış daha yapıldı.

Juan Manuel Fangio Maserati ile beşinci ve son Sürücüler şampiyonluğunu kazandı.

Maserati adına yarışan Juan Manuel Fangio, üst üste dördüncü şampiyonluğunu elde etti. Toplamda beşinci şampiyonluğunu elde eden Fangio'nun elde ettiği bu rekor, 2003'te Michael Schumacher tarafından kırıldı. Özellikle sezonun ikinci yarısında Stirling Moss, Fangio ile mücadele etti. Ancak Moss, üst üste üçüncü kez şampiyona ikincisi oldu.^[1]

Şampiyona dahilinde yapılan Indy 500 yarışı hariç tüm yarışlar, kendi motorunu üreten takımlar tarafından kazanıldı. Benzer bir durum daha sonra 2006'da tekrarlandı.

Üç pilot farklı serilerde yarıştığı sırada hayatlarını kaybetti. Ferrari pilotu Eugenio Castellotti, 14 Mart'ta Modena'da takımın yeni şasisini test ederken bir kaza geçirdi. Maserati pilotu Jean Behra'ya ait tur rekorunu geliştirmeye çalışırken şikana çarptı ve araçtan fırladı. Kafatasında oluşan kırık nedeniyle kazadan hemen sonra hayatını kaybetti.^[2] 12 Mayıs'ta bir başka Ferrari pilotu Alfonso de Portago o yıl yapılan Mille Miglia yarışında mücadele ettiği sırada lastiğinin patlaması nedeniyle spin attı ve seyircilerin arasına girdi. Kaza nedeniyle kendisiyle birlikte kokpitte olan diğer sürücü ve dokuz seyirci hayatını kaybetti.^[3]^[4]^[5] Herbert MacKay-Fraser, BRM ile Fransa Grand Prix'de ilk yarışına çıkmıştı ancak o da bir hafta sonra Reims-Gueux pistinde yapılan bir spor araba yarışında vefat etti.^[6]

Takımlar ve sürücüler

1957 sezonunda aşağıdaki takımlar ve pilotlar yarıştı. Sadece Indianapolis 500'e katılanlar yer almamaktadır.

Takım	Üretici	Şasi	Motor	Lastik	Sürücü	Yarışlar
Officine Alfieri Maserati	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6 Maserati 250F1 2.5 V12	P	Juan Manuel Fangio	1–2, 4–8
					Stirling Moss	1
					Jean Behra	1, 4–8
					Carlos Menditeguy	1–2, 4–5
					Giorgio Scarlatti	2, 6–8
					Harry Schell	2, 4–8
					Hans Herrmann	2
Scuderia Ferrari	Ferrari	801	Ferrari DS50 2.5 V8	E P	Peter Collins	1–2, 4–6, 8
					Luigi Musso	1, 4–8
					Eugenio Castellotti	1
					Mike Hawthorn	1–2, 4–6, 8
					Wolfgang von Trips	1–2, 8
					Cesare Perdisa	1
					Alfonso de Portago	1
					José Froilán González	1
					Maurice Trintignant	2, 4–5
Scuderia Centro Sud	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P	Harry Schell	1
					Jo Bonnier	1, 7–8
					Masten Gregory	2, 6–8
					André Simon	2
					Hans Herrmann	6
	Ferrari	500	Ferrari 625 2.5 L4		Alejandro de Tomaso	1
Luigi Piotti	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P	Luigi Piotti	1–2, 7–8
Owen Racing Organisation	BRM	P25	BRM P25 2.5 L4	D	Ron Flockhart	2, 4
					Roy Salvadori	2
					Herbert MacKay-Fraser	4
					Jack Fairman	5
					Les Leston	5
Connaught Engineering	Connaught-Alta	B	Alta GP 2.5 L4	D	Stuart Lewis-Evans	2
Connaught Engineering	Connaught-Alta	B	Alta GP 2.5 L4	D	Ivor Bueb	2
Cooper Car Company	Cooper-Climax	T43	Climax FPF 2.0 L4	A D	Jack Brabham	2, 4, 7
					Les Leston	2
					Mike MacDowel	4
					Roy Salvadori	5, 7
		T43	Climax FPF 1.5 L4	D	Roy Salvadori	6
Vandervell Products	Vanwall	VW 5	Vanwall 254 2.5 L4	P	Stirling Moss	2, 5–8
					Tony Brooks	2, 5–8
					Stuart Lewis-Evans	4–8
					Roy Salvadori	4
H.H. Gould	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Horace Gould	2, 4–8
Jo Bonnier	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P	Jo Bonnier	5
Gilby Engineering	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Ivor Bueb	5
R.R.C. Walker Racing Team	Cooper-Climax	T43	Climax FPF 2.0 L4	D	Jack Brabham	5
R.R.C. Walker Racing Team	Cooper-Climax	T43	Climax FPF 1.5 L4	D	Jack Brabham	6
Bob Gerard	Cooper-Bristol	T44	Bristol BS2 2.2 L6	D	Bob Gerard	5
Bruce Halford	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Bruce Halford	6–8
Dr Ing F. Porsche KG	Porsche	RS550	Porsche 547/3 1.5 F4	?	Umberto Maglioli	6
Dr Ing F. Porsche KG	Porsche	RS550	Porsche 547/3 1.5 F4	?	Edgar Barth	6
Ridgeway Management	Cooper-Climax	T43 T41	Climax FPF 1.5 L4 Climax FWB 1.5 L4	D	Tony Marsh	6
Ridgeway Management	Cooper-Climax	T43 T41	Climax FPF 1.5 L4 Climax FWB 1.5 L4	D	Paul England	6
Ecurie Maarsbergen	Porsche	RS550	Porsche 547/3 1.5 F4	D	Carel Godin de Beaufort	6
J.B. Naylor	Cooper-Climax	T43	Climax FPF 1.5 L4	D	Brian Naylor	6
Dick Gibson	Cooper-Climax	T43	Climax FPF 1.5 L4	D	Dick Gibson	6
Francesco Godia Sales	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P	Paco Godia	6–8
Ottorino Volonterio	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P	Ottorino Volonterio	8
Ottorino Volonterio	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	P	André Simon	8

Pembe arka planlılar Almanya Grand Prix'sine katılan F2 pilotlarını göstermektedir.

Takım ve sürücü değişiklikleri

Son şampiyon Fangio, sezon başında 1953'te yarıştığı Maserati'ye geri döndü.
1956 Britanya Grand Prix'ye kendi şasisiyle katılan BRM, bu sezon üç yarışa katıldı. Takım bir sonraki sezon tam zamanlı olarak Formula 1'de yer alacaktı.
Gordini 1956 sezonu ile birlikte Formula 1'den çekildi. Robert Manzon gibi sürücüleri takımla birkaç sene daha birlikte çalışsalar da F1'den doğal olarak ayrılmış oldu.
Ferrari, 1955'teki pilotlarından Mike Hawthorn'ı takıma geri getirdi.

Sezon ortası değişiklikleri

Arjantin'deki ilk yarışın ardından Stirling Moss, Maserati'den ayrılarak Vanwall'e geçti. Moss'a Formula 1'deki ilk tam sezonuna başlayan Tony Brooks eşlik etti.
İkinci yarış öncesinde Ferrari pilotu Eugenio Castellotti geçirdiği ölümcül kaza neticesinde hayatını kaybetti.^[2] Takım arkadaşı Cesare Perdisa bu olaya tepki olarak spordan emekli oldu. İki ay sonra, bir başka Ferrari pilotu Alfonso de Portago o yıl yapılan Mille Miglia yarışında hayatını kaybetti.^[3]^[4]^[5] Takım 1955'teki pilotlarından Maurice Trintignant'ı takıma geri getirdi.
Vanwall pilotu Harry Schell ikinci yarışa birlikte Maserati'ye katıldı.
Stuart Lewis-Evans, Fransa Grand Prix ile birlikte Vanwall'e katıldı.
Önceki yıllardaki birkaç denemenin ardından Cooper takımı Formula 1'de tam zamanlı olarak yer almaya başladı. Takım pilot olarak Jack Brabham ve eski Gilby pilotu Roy Salvadori ile anlaştı.

Takvim

No.	Grand Prix	Pist	Tarih
1	Arjantin Grand Prix	Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires	13 Ocak
2	Monako Grand Prix	Circuit de Monaco, Monte Carlo	19 Mayıs
3	Indianapolis 500	Indianapolis Motor Speedway, Speedway	30 Mayıs^[a]
4	Fransa Grand Prix	Rouen-Les-Essarts, Orival	7 Temmuz
5	Britanya Grand Prix	Aintree Motor Racing Circuit, Merseyside	20 Temmuz
6	Almanya Grand Prix	Nürburgring, Nürburg	4 Ağustos
7	Pescara Grand Prix	Pescara Pisti, Pescara	18 Ağustos
8	İtalya Grand Prix	Autodromo Nazionale di Monza, Monza	8 Eylül

Takvim değişiklikleri

Sezon öncesinde planlanan üç yarış, 2 Haziran'daki Belçika Grand Prix, 16 Haziran'daki Hollanda Grand Prix ve 20 Ekim'deki İspanya Grand Prix, Süveyş Krizi nedeniyle iptal edildi.^[7] Hollanda'daki yarış bir önceki sene de aynı sebeple iptal edilmişti. Pescara Grand Prix, bu yarışın yerine takvime eklendi.
Fransa Grand Prix, bir yıllığına Reims-Gueux'dan Rouen-Les-Essarts'a taşındı.
Britanya Grand Prix, her iki pist arasındaki yarış paylaşımına uygun olarak Silverstone'dan Aintree'ye taşındı.

Şampiyona raporu

Maserati adına yarışan Juan Manuel Fangio,46 yıl 41 günlükken kariyerinin beşinci ve son Sürücüler Şampiyonluğunu kazandı.

İlk yarış: Arjantin

İkinci yarış: Monako

Dördüncü yarış: Fransa

Beşinci yarış: Britanya

Altıncı yarış: Almanya

Yedinci yarış: Pescara

Sekizinci yarış: İtalya

Sezon sonu

Sonuçlar ve sıralamalar

Grand Prix

No.	Grand Prix	Pol pozisyonu	En hızlı tur	Kazanan pilot	Kazanan üretici	Rapor
1	Arjantin Grand Prix	Stirling Moss	Stirling Moss	Juan Manuel Fangio	Maserati	Rapor
2	Monako Grand Prix	Juan Manuel Fangio	Juan Manuel Fangio	Juan Manuel Fangio	Maserati	Rapor
3	Indianapolis 500	Pat O'Connor	Jim Rathmann	Sam Hanks	Epperly-Offenhauser	Rapor
4	Fransa Grand Prix	Juan Manuel Fangio	Luigi Musso	Juan Manuel Fangio	Maserati	Rapor
5	Britanya Grand Prix	Stirling Moss	Stirling Moss	Tony Brooks Stirling Moss	Vanwall	Rapor
6	Almanya Grand Prix	Juan Manuel Fangio	Juan Manuel Fangio	Juan Manuel Fangio	Maserati	Rapor
7	Pescara Grand Prix	Juan Manuel Fangio	Stirling Moss	Stirling Moss	Vanwall	Rapor
8	İtalya Grand Prix	Stuart Lewis-Evans	Tony Brooks	Stirling Moss	Vanwall	Rapor

Bütün yarışlar Formula 1 araçlarıyla koşuldu, yalnızca Indy 500 yarışı USAC araçlarıyla USAC şampiyonası için yapıldı. Devam eden Süveyş Krizi nedeniyle, krizden etkilenen Belçika, Hollanda ve İspanya'da yapılması planlanan yarışlar bu ülkelerdeki petrol fiyatlarında yaşanan artışlar nedeniyle iptal edildi.^[7]

Puanlama Sistemi

Yarışı ilk beşte tamamlayan pilotlara puan verildi. Bitiş pozisyonuna veya sınıflandırmaya bakılmaksızın en hızlı turu atanlara da ek bir puan verildi. Şampiyonaya sadece en iyi beş sonuç dahil edildi. Formula 2 araçlarıyla mücadele eden sürücülere puan verilmedi. Paylaşımlı sürüşlerde, yarışı bitiren aracı kullanan pilotun "yeterli mesafe" kat etmemesi hariç puan alabilecek bir pozisyonda bitiren her sürücüye puanı bölünerek verildi. Birden fazla sürücünün aynı en hızlı tur zamanını belirlemesi durumunda, en hızlı tur puanı sürücüler arasında eşit olarak paylaştırılır. Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:

Pozisyon	1.	2.	3.	4.	5.	EHT
Puan	8	6	4	3	2	1
Kaynak:^[8]

Poz.	Sürücü	ARJ	MON	500	FRA	BRİ	ALM	PES	İTA	Puan
1	Juan Manuel Fangio	1	1		1	Ret	1	2	(2)	40 (46)
2	Stirling Moss	8	Ret			1† / Ret†	5	1	1	25
3	Luigi Musso	Ret			2	2	4	Ret	8	16
4	Mike Hawthorn	Ret	Ret† / Ret		4	3	2		6	13
5	Tony Brooks		2			1† / Ret†	9	Ret	7	11
6	Masten Gregory		3				8	4	4	10
7	Harry Schell	4	Ret† / Ret		5	Ret	7	3	5† / Ret	10
8	Sam Hanks			1						8
9	Peter Collins	6† / Ret	Ret		3	Ret / 4†‡	3		Ret	8
10	Jim Rathmann			2						7
11	Jean Behra	2			6	Ret	6	Ret	Ret	6
12	Stuart Lewis-Evans		4		Ret	7	Ret	5	Ret	5
13	Maurice Trintignant		5		Ret	4†				5
14	Wolfgang von Trips	6†	Ret†						3	4
15	Carlos Menditeguy	3	Ret		Ret	Ret				4
16	Jimmy Bryan			3						4
17	Paul Russo			4						3
18	Roy Salvadori		DNQ		Ret	5	Ret¹	Ret		2
19	Andy Linden			5						2
20	Giorgio Scarlatti		Ret†				10	6	5†	1
21	Alfonso de Portago	5†								1
22	José Froilán González	5†								1
—	Jack Brabham		6		7† / Ret	Ret	Ret¹	7		0
—	Johnny Boyd			6						0
—	Bob Gerard					6				0
—	Cesare Perdisa	6†								0
—	Jo Bonnier	7				Ret		Ret	Ret	0
—	Marshall Teague			7						0
—	Mike MacDowel				7†					0
—	Ivor Bueb		Ret			8				0
—	Pat O'Connor			8						0
—	Paco Godia						Ret	Ret	9	0
—	Alejandro de Tomaso	9								0
—	Bob Veith			9						0
—	Luigi Piotti	10	DNQ					Ret	Ret	0
—	Horace Gould		Ret		Ret	DNS	Ret	Ret	10	0
—	Gene Hartley			10						0
—	Bruce Halford						11	Ret	Ret	0
—	Jack Turner			11						0
—	Ottorino Volonterio								11†	0
—	André Simon		DNQ						11†	0
—	Johnny Thomson			12						0
—	Bob Christie			13						0
—	Chuck Weyant			14						0
—	Tony Bettenhausen			15						0
—	Johnnie Parsons			16						0
—	Don Freeland			17						0
—	Ron Flockhart		Ret		Ret					0
—	Hans Herrmann		DNQ				Ret			0
—	Les Leston		DNQ			Ret				0
—	Eugenio Castellotti	Ret								0
—	Jimmy Reece			Ret						0
—	Don Edmunds			Ret						0
—	Johnnie Tolan			Ret						0
—	Al Herman			Ret						0
—	Fred Agabashian			Ret						0
—	Eddie Sachs			Ret						0
—	Mike Magill			Ret						0
—	Eddie Johnson			Ret						0
—	Bill Cheesbourg			Ret						0
—	Al Keller			Ret						0
—	Jimmy Daywalt			Ret						0
—	Ed Elisian			Ret						0
—	Rodger Ward			Ret						0
—	Troy Ruttman			Ret						0
—	Eddie Russo			Ret						0
—	Elmer George			Ret						0
—	Herbert MacKay-Fraser				Ret					0
—	Jack Fairman					Ret				0
Formula 2 aracıyla mücadele ettikleri için Formula 1 puanlamasına dahil edilmeyenler
—	Edgar Barth						12
—	Brian Naylor						13
—	Carel Godin de Beaufort						14
—	Tony Marsh						15
—	Umberto Maglioli						Ret
—	Paul England						Ret
—	Dick Gibson						Ret
Poz.	Sürücü	ARJ	MON	500	FRA	BRİ	ALM	PES	İTA	Puan

Renk	Sonuç
Altın	Birinci
Gümüş	İkinci
Bronz	Üçüncü
Yeşil	Puanla bitirdi
Mavi	Puansız bitirdi
Mor	Yarış Dışı (YD)
Kırmızı	Sıralama zamanı yok (DNQ)
Siyah	Diskalifiye (Dis.)
Beyaz	Başlamadı (DNS)
Boş	Katılmadı (DNA)
	Yaralandı (INJ)
	Kabul edilmedi (EX)
	Çekildi (WD)
İşaret	Anlamı
E	En hızlı tur
P	Pol pozisyonu
†	Yarışın %90'ını tamamlamış pilotlar, yarışı tamamlamış olarak kabul edilir.
_{altsimge sayısı}	Sprint sıralamadaki puan alma derecesi

Eğik yazılanlar en hızlı turları gösterir (1 puan verilir - birden fazla pilot en hızlı turu kaydederse puan eşit paylaştırılır)
Kalın yazılanlar pol pozisyonunu gösterir
† işareti aynı aracı birden fazla sürücünün paylaştığını gösterir
‡ işareti puan almak için yeterince mesafe kat edilmediğini gösterir
Şampiyonada yalnızca en iyi beş sonuç sayılır. Parantezsiz numaralar şampiyona puanlarını; parantez içindekiler ise toplam puanı gösterir.
¹ – Formula 2 aracı kullandığı için Formula 1 puanı alamaz

Şampiyona dışı yarışlar

Aşağıdaki yarışlar Formula 1 araçlarıyla yapıldı ancak şampiyona kapsamına dahil edilmedi:

Yarış adı	Pist	Tarih	Kazanan pilot	Takımı	Rapor
VII Gran Premio di Siracusa	Siraküza	7 Nisan	Peter Collins	Lancia-Ferrari	Rapor
XVII Pau Grand Prix	Pau	22 Nisan	Jean Behra	Maserati	Rapor
V Glover Trophy	Goodwood	22 Nisan	Stuart Lewis-Evans	Connaught-Alta	Rapor
X Gran Premio di Napoli	Posillipo	28 Nisan	Peter Collins	Lancia-Ferrari	Rapor
II Grand Prix de Reims	Reims	14 Temmuz	Luigi Musso	Lancia-Ferrari	Rapor
V Grand Prix de Caen	Caen	28 Temmuz	Jean Behra	BRM	Rapor
IX BRDC International Trophy	Silverstone	14 Eylül	Jean Behra	BRM	Rapor
V Gran Premio di Modena	Modena	22 Eylül	Jean Behra	Maserati	Rapor
VI Grand Prix de Maroc	Ain-Diab	27 Ekim	Jean Behra	Maserati	Rapor

Notlar

^ Indianapolis 500, 1957 AAA sezonu kapsamında sayıldı ve Indy yarışı olarak yapıldı, Formula 1 kurallarına göre düzenlenmedi.

Kaynakça

^ "1957 Driver Standings". Formula1.com. Erişim tarihi: 5 Haziran 2024.
^ ^a ^b Castellotti, Ace Italian Driver, Killed Testing New Racing Car, The New York Times, March 15, 1957, Page 29
^ ^a ^b Forix (Erişim tarihi: 24 Ekim 2012)
^ ^a ^b "Alfonso Antonio Vicente Eduardo Angel Blas Francisco de Borja Cabeza de Vaca y Leighton, marchese di Portago". 2 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2013.
^ ^a ^b Rospigliosi, William (20 Mayıs 1957). "Horror in Italy". Sports Illustrated. 6 (20). Chicago. ss. 12–15. Erişim tarihi: 3 Şubat 2024. Marquis Alfonso de Portago dies in a holocaust which probably spells the end of the Mille Miglia, greatest of all the open-road auto races.
^ "Herbert Mackay Fraser". oldracingcars.com. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021.
^ ^a ^b "Grand Prix Cancelled". Autosport. Erişim tarihi: 23 Ocak 2016.
^ "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020.

Dış bağlantılar

www.f1-photo.com sitesinde 1957 Dünya Şampiyonası fotoğrafları

[7] Indianapolis 500, 1957 AAA sezonu kapsamında sayıldı ve Indy yarışı olarak yapıldı, Formula 1 kurallarına göre düzenlenmedi.

[1] "1957 Driver Standings". Formula1.com. Erişim tarihi: 5 Haziran 2024.

[NYTimes-2] Castellotti, Ace Italian Driver, Killed Testing New Racing Car, The New York Times, March 15, 1957, Page 29

[Forix-3] Forix (Erişim tarihi: 24 Ekim 2012)

[Passion-4] "Alfonso Antonio Vicente Eduardo Angel Blas Francisco de Borja Cabeza de Vaca y Leighton, marchese di Portago". 2 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2013.

[Vault-5] Rospigliosi, William (20 Mayıs 1957). "Horror in Italy". Sports Illustrated. 6 (20). Chicago. ss. 12–15. Erişim tarihi: 3 Şubat 2024. Marquis Alfonso de Portago dies in a holocaust which probably spells the end of the Mille Miglia, greatest of all the open-road auto races.

[6] "Herbert Mackay Fraser". oldracingcars.com. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021.

[Grand_Prix_Cancelled-8] "Grand Prix Cancelled". Autosport. Erişim tarihi: 23 Ocak 2016.

[8WPointsSystems-9] "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[a]

[7]

[8]